محسن مطلق در نوجوانی، یعنی در سال 1362، برای اولین بار به جبهه‌های جنگ رفت و تحت تأثیر آن فضا تا پایان جنگ در جبهه ماند. «مطلق»‌ کار نوشتن درباره‌ جنگ را با کتاب «زنده بادکمیل» آغاز کرد و چند کتاب دیگر مثل «برد ایمان»، «مخمل یادها»‌،‌ «نگاه شیشه‌ای»‌،‌ «مهاجر مهربان»، «یک روز یک مرد»‌ و مجموعه داستان «آنجا که من بودم» از جمله کارهای اوست. بعد از جنگ در دانشگاه علم و صنعت تهران طراحی صنعتی خواند و دستی هم در موسیقی دارد و سالهاست نی می‌نوازد. آثار:زنده‌ باد کمیل، مخمل یادها، بُرد ایمان، سفرنامة جنگ، نگاه شیشه‌ای، مهاجر کوچک (درباره شهید دقایقی)، یادگار (داستان زندگی شهیدان جعفریان و واعظی)، شهید آوینی (داستان نوجوانان)، آنجا که من بودم (مجموعه داستان)، قصه‌های شهر جنگی: نگهبان کوچک (درباره شهر سر پل ذهاب)، قصه‌های شهر جنگی: درخت تنها (درباره شهر مهران)