روناک ربیعی، یک هنرمند و مربی هنر کودک است که زندگی‌اش تحت تأثیر جنگ و مهاجرت به تهران شکل گرفته است. او از کودکی با یک ضبط صوت قرمز و نوار قصه‌ها بزرگ شده و این قصه‌ها برایش خانه‌ای امن و دنیایی از رویاها را فراهم کرده‌اند.  روناک عاشق ادبیات، تئاتر و نقاشی است و رشتهٔ نقاشی را برای ادامه تحصیل انتخاب کرده است. او از سال اول تحصیلش به دنیای کودکان و هنرهایشان جذب شده و تا به امروز به عنوان مربی هنر کودک فعالیت می‌کند. در طول سال‌های تدریس، او قصه‌های زیادی برای بچه‌ها تعریف کرده اما هرگز خود را نویسنده نمی‌دانسته است. سال 1390 نقطه عطفی در زندگی روناک بوده است؛ او وارد انجمن نویسندگان کودک و نوجوان شده و با آشنایی با اعظم مهدوی و نوید سید علی اکبر، عشق و باورش به ادبیات کودک و نوشتن روز به روز بیشتر شده است. نوشتن برای روناک به معنای تمام آنچه هست که او است، تمام آنچه می‌تواند باشد و تمام آنچه می‌تواند ببخشد. روناک ربیعی با عشق و اشتیاق به دنیای ادبیات کودک و هنر ادامه می‌دهد و تأثیر عمیقی بر زندگی بچه‌ها و دنیای داستان‌ها دارد.