مثنوی کفشهای مکاشفه یکی از پر مناقشهترین آثار ادبی منتشر شده در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی است که نظرات بسیاری در پی داشته است. یکی از ویژگیهای سرودههای احمد عزیزی، شاعر گرانسنگ معاصر در این کتاب، صمیمی بودن شاعر با مخاطب است. احمد عزیزی، زاده چهارم دی ماه 1337 در سر پل ذهاب استان کرمانشاه است. وی آثار شعر و نثر ادبی متعددی دارد و از جمله شاعران با سبک منحصر به فرد است که این سبک بصورت مثنوی در آثار او جلوه کرده است. تمایل سبک وی به معنویت و عرفان اسلامی با فرم جدیدی از مثنوی - برگرفته از مثنوی مولوی - در شعر معاصر کشورمان، کم نظیر است. از ظهور آب تا تخمیر رنگ / گریه کردم من بر این رنج قشنگ گریه کردم در محل دفن رود / گریه کردم بر سر خاک سرود گریه کردم بر فراز لانه ها / در نگاهم حسرت پروانه ها زیر برگ برکه ای بی قاصدک / گریه کردم تا بروید نی لبک نی لبک بندیست از شعر غروب / نی لبک را ما نمی فهمیم خوب نی لبک از لاله و لادن پر است / نی لبک از شادی و شیون پر است نی لبک یک بغض بی بال پرست نی لبک دوشیزه ای بی مادرست نی لبک بنیان گذار بغض ماست / اولین روز بهار بغض ماست شاعران شاپرک پر می کشند / جرعه ای از نی لبک سر می کشند تا ازین شهد اثیرین پر شوند / تا ز چوپان های دیرین پر شوند