توتم و تابو

کتاب "توتم و تابو"، اثر معروف زیگموند فروید، در سال 1913 برای نخستین بار منتشر شد و به بررسی تعاملات و ارتباطات پیچیده میان روانشناسی فرد و جوامع بدوی می‌پردازد. فروید در این اثر با انجام مطالعه‌های عمیق و تحقیقاتی بنیادین، به این نتیجه می‌رسد که جوامع ابتدایی و فردی که با اختلالات روانی مواجه هستند، می‌توانند به‌گونه‌ای متقابل و دوسویه یکدیگر را تفسیر و درک نمایند.

درباره کتاب توتم و تابو

وی با تکیه بر یافته‌های دانشمندان و متخصصان علم مردم‌شناسی، به بررسی پدیده توتم‌گرایی می‌پردازد و به این نکته می‌رسد که محدودیت‌های ناشی از آن در زمینه ازدواج‌های خارج از قوم، از ترس‌ها و نگرانی‌های ذهنی انسان‌های بدوی برمی‌خیزد. فروید همچنین ارتباط نزدیکی میان تابوها و برخی نشانه‌های اختلالات روانی ایجاد می‌کند و به تحلیل اهمیت رویداد کشتن "پدر نخستین" و عذاب وجدان ناشی از آن می‌پردازد که به عقیده او این اتفاقات جزو عوامل کلیدی در شکل‌دهی تاریخ انسان‌های قبیله‌ای و سرکوب‌های روانی بشریت بوده‌اند. در نظریات وی، هم توتم و هم تابو ریشه در "عقده ادیپ" دارند، اندرونی که به عقیده فروید، پایه و اساس تمامی اختلالات روانی و همچنین ریشه‌های ظهور دین، نظام‌های اخلاقی، ساختارهای اجتماعی و بسترهای هنری به شمار می‌آید.

خواندن کتاب توتم و تابو را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب به افرادی که به روانشناسی، انسان‌شناسی، جامعه‌شناسی، و مطالعه ادبیات و هنر علاقه‌مند هستند، پیشنهاد می‌شود. همچنین کسانی که به درک عمیق‌تری از مسائل روانی و فرهنگی تمایل دارند، خصوصاً افرادی که می‌خواهند تأثیرات عقده‌های روانی بر رفتارها و باورهای جوامع را بررسی کنند، می‌توانند از این کتاب بهره‌برداری کنند. "توتم و تابو" همچنین برای پژوهشگران و دانشجویان علوم اجتماعی و انسانی که به دنبال گسترش دانش خود در مورد ارتباطات پیچیده میان روان و فرهنگ هستند، یک منبع غنی و الهام‌بخش به شمار می‌آید. این اثر، به روح پژوهشگرانه و کنجکاو دعوت می‌کند تا در دنیای تاریک و رازآلود روان انسان‌ها و جوامع ابتدایی کاوش کند و درک بیشتری از پایه‌های فرهنگی و روانی تشکیل‌دهنده نوع بشر به دست آورد.

در بخشی از کتاب توتم و تابو می‌خوانیم:

یکی دیگر از وجوه خط مشی انسان بدوی در قبال پادشاه، یادآور جریانی است که به فراوانی در بیماری‌های روانی و به ویژه در بیماری معروف به هذیان اذیت و آزار دیده می‌شود. بدین منوال که بیمار، اعتبار و اهمیت شخص معینی را تا آنجا که ممکن است بالا می‌برد و قدرتی نامحدود و باورنکردنی را به او نسبت می‌دهد تا آنکه بتواند با دلیل و به حق، مسئولیت همه‌ی بلاهایی را که به سرش می‌آید، از او بداند.