زیگموند فروید

زیگموند فروید، یک متخصص مغز و اعصاب برجسته و بنیان‌گذار رویکرد روانکاوی است که تاثیرات عمیقی بر روانشناسی و علوم رفتاری در قرن بیستم بر جای گذاشته است. او در خانواده‌ای یهودی بزرگ شد و پس از اخذ مدرک پزشکی از دانشگاه وین در سال 1881، به عنوان پزشک و کارشناس بالینی، توجه خود را به درمان هیستری جلب کرد. فروید در این مسیر با دکتر جوزف بروئر همکاری داشت و از روش هیپنوتیزم برای کمک به بیماران استفاده می‌کرد. او در سال 1885 با مارتا برنیز ازدواج کرد و از او شش فرزند داشت. زندگی و کار حرفه‌ای او در وین در سال 1886 آغاز شد و به تدریج، نظریات نوآورانه‌اش در مورد ناخودآگاه، مکانیسم‌های دفاعی و فضای جنسی به یک انقلاب در فهم پیچیدگی‌های شخصیت انسانی منجر شد. در سال 1938، به دلیل افزایش خطرات ناشی از رژیم نازی، وین را ترک کرد و نهایتا در سال 1939 در بریتانیا درگذشت. نظریات فروید نه تنها در روانشناسی بلکه در هنر، ادبیات و فرهنگ عمومی نیز موجی از تحولات را به دنبال داشت و او را به یکی از جنجالی‌ترین شخصیت‌های این دوره تبدیل کرد.