کتاب یادگاران 20 : کتاب جهان آرا نامی گره خورده با خرمشهر نامش با نام خرمشهر، گره خورده و این نام در صد خاطره، زنده میشود. صد خاطره از مردی که خرمشهر با فرماندهی او 35 روز مقاومت کرد؛ «محمد جهانآرا». این تصاویر از به دنیا آمدنش آغاز میشود، تصویر نخست، تصویر کودکی است که به خانواده هفت نفری اضافه شد: «پنجمین فرزند خانوادهی جهانآرا در خانه به دنیا آمد. اسمش را گذاشتند سید محمدعلی. هنوز به سن مدرسه نرسیده بود، میرفت کلاس قرآن سید حسن یزدی. مسجد امام جعفر صادق (ع) نزدیک خانهشان بود و محمد عاشق کتابهای کتابخانهاش.» و تصویر پایان، همان تصویر همه از خداییم به سوی خدا بازمیگردیم. بین این دو هم زندگی اوست، از دوران کودکی و مدرسه تا دوران بزرگسالی، ازدواج، پدرشدن، فرماندهی. در بیستمین جلد مجموعه یادگاران، فرماندهی روایت میشود که بعد از خدا همه کس نیروهایش بود، وقتی آنها اشتباه میکردند انگار خودش مرتکب آن اشتباه شده بود. او فرماندهی بود که وقتی شناسایی نیروهایش طول میکشید مانند مادری که چشمانتظار فرزندش باشد، مدام سراغ نیروها را میگرفت. «کتاب جهانآرا»، یک فرمانده متفاوت را به تصویر میکشد که پابهپای نیروهایش نگهبانی میداد: «پست نگهبانی جهانآرا و حمید با هم بود. حمید دائم غر میزد: «این فرمانده ما خودش میخوابه ما باید پست بدیم». صبح از دفتر فرمانده حمید را خواستند. محمد منتظرش بود. حمید آنجا هم درباره فرماندهی جهانآرا متلک میگفت و محمد چیزی نمیگفت. وقتی احمد گفت محمد همان فرمانده است حمید کفشهایش را برداشت، فرار کرد. خجالت میکشید محمد جهانآرا را ببیند. همان شب جهانآرا دنبال حمید میگشت. میگفت: تا هم پستی من رو نیارید من نگهبانی نمیدم. باید حمید بیاد.» و صدمین تصویر، تصویر دردناک از دست دادن اوست: «بچهها جمع شده بودند توی مهمانسرای استانداری. خبر داده بودند محمد هم توی هواپیما بوده و شهیده شده. هرچه میگشتند اسمش را در لیست پرواز نمیدیدند. جایش اسم عندلیب توی لیست بود؛ فرمانده سپاه دزفول. میگفت: قرار بود من با این هواپیما برم، جهانآرا خواهش کرد، من هم جام رو دادم بهش.»