حسین منزوی

حسین منزوی شاعر برجسته معاصر ایران بود که در یکم مهر 1325 در زنجان به دنیا آمد و در 16 اردیبهشت 1383 در تهران بر اثر آمبولی ریوی درگذشت. او از مهم‌ترین غزل‌سرایان معاصر به شمار می‌آید و بسیاری از منتقدان نقش او را در تحول غزل امروز همانند نقشی می‌دانند که نیما یوشیج در دگرگونی شعر نو ایفا کرد.
منزوی تحصیلات خود را در رشته ادبیات و جامعه‌شناسی آغاز کرد و از همان سال‌های جوانی به شعر روی آورد. نخستین مجموعه شعرش با عنوان «حنجره زخمی تغزل» در دهه پنجاه منتشر شد و توجه بسیاری را به خود جلب کرد. او علاوه بر غزل، در سرودن شعر نیمایی، سپید و ترانه نیز تبحر داشت. بسیاری از غزل‌ها و ترانه‌هایش توسط خوانندگان نامداری چون علیرضا افتخاری، محمد نوری، داریوش اقبالی، محسن نامجو و همایون شجریان اجرا شده‌اند.
شعرهای منزوی سرشار از عاطفه، عشق، تنهایی و دغدغه‌های اجتماعی است. او با زبانی نو و تصویری تازه توانست غزل فارسی را از قالب‌های سنتی فراتر ببرد و آن را با روح زمانه پیوند بزند. از آثار مهم او می‌توان به «از ترمه و تغزل»، «با عشق در حوالی فاجعه»، «از کهربا و کافور» و «از شراب و شکر و شیرین» اشاره کرد.
حسین منزوی در کنار شهرت ادبی، زندگی شخصی پر فراز و نشیبی داشت و دخترش غزل منزوی نیز بعدها در عرصه شعر و ادبیات فعالیت کرد. او امروز به‌عنوان یکی از چهره‌های ماندگار شعر معاصر ایران شناخته می‌شود و غزل‌هایش همچنان الهام‌بخش نسل‌های تازه شاعران است.