سید محمدحسین طباطبایی، که به علامه طباطبایی شناخته می‌شود، یکی از بزرگ‌ترین حکیمان، فیلسوفان و مفسران قرآن در قرن‌های چهاردهم و پانزدهم هجری قمری بود. او در زمینه‌های فقه، اصول، فلسفه، ریاضیات و رجال از چهره‌های بزرگی همچون میرزا علی ایروانی و میرزای نائینی بهره‌مند شد.پس از بازگشت از نجف، اولیه در تبریز و سپس در قم به تدریس فلسفه و تفسیر قرآن مشغول شد و شاگردان برجسته‌ای را تربیت کرد. علامه طباطبایی دانش گسترده‌ای در فلسفه‌های شرقی و غربی داشت و در ادبیات، کلام، نجوم و ریاضیات به رتبه‌ای عالی دست یافته بود. از او آثار علمی فراوانی به جای مانده که مهم‌ترین آن‌ها تفسیر المیزان است؛ اثری ارزشمند که نتیجه بیست سال کوشش شبانه‌روزی اوست. این تفسیر به عنوان یک دایره‌المعارف از معارف اسلام، شامل مباحث اعتقادی، تاریخی، فلسفی و اجتماعی است و به عنوان یکی از مهم‌ترین و جامع‌ترین تفاسیر شیعه در عصر حاضر به شمار می‌آید و امروزه مشهورترین تفسیر میان امامیه محسوب می‌شود.