نجیب مایل هروی

نجیب مایل هروی نویسنده، پژوهشگر، نسخه‌شناس، ویراستار و مردم‌شناس افغان که رشته اصلی‌اش عرفان اسلامی بوده است. او سال‌های کودکی‌اش را در هرات و سالهای مدرسه را در کابل گذراند و دیپلمش را هم در پایتخت افغانستان گرفت. پس از فارغ‌التحصیلی، کار خود را در زمینه امور فرهنگی در انجمن تاریخ کابل آغاز کرد و نسخه‌شناسی را از پدرش رضا مایل هروی آموخت، سال 1350 پس انتشار مقاله‌ای درخشان در کابل، به دانشگاه فردوسی مشهد رفت و تحصیل در دانشگاه را در رشته زبان و ادبیات فارسی پی گرفت. در سال 1350 در دانشگاه فردوسی مشهد  تا مرحله دکتری به کسب تحصیل پرداخت و از سال 1357 تا 1360 نیز به فهرست‌برداری در کتابخانۀ آستان قدس رضوی اشتغال ورزید. پس از آن، شروع به کارهای تحقیقاتی برای تهران کرد. اما زمانی که در سال 1365 بنیاد پژوهش‌های اسلامی تأسیس شد، به این بنیاد پیوست و به پژوهش در زمینۀ نسخه‌شناسی پرداخت. این همکاری در زمینۀ نسخه‌شناسی، کتاب‌شناسی و تصحیح متون و تدریس در همین زمینه‌ها سال‌ها ادامه داشت. گفته می‌شود، استاد نجیب مایل هروی، در حدود پانزده سال به‌تدریس، مطالعات و پژوهش‌های ادبی خود در بنیاد پژوهش‌های اسلامی ادامه داد و در طی این مدت، ضمن تسلط به ادبیات کلاسیک، از انگشت‌شمار شخصیت‌های پژوهشگر زمان خود بود که به‌طور ژرف، به ادبیات معاصر فارسی و عرفان اسلامی علاقه‌مند شد و مقالات بسیاری در این زمینه نوشت و در حوزه‌ی تصحیح متون و نسخه‌شناسی ده‌ها کتاب منتشر کرد. او خود در مورد کارهای تحقیقاتی‌اش می‌گوید: «از سال 53 عملاً در ایران مشغول به تحقیق در زمینۀ کتاب‌شناسی شدم. طرحی داشتم به‌نام «کتاب‌شناسی نگاشته‌های عرفانی در زبان فارسی» و این باعث شد تا تحقیقی در احوال و آثار عارفان گمنام ایرانی و عرفان اسلامی داشته باشم و بر احیای آثار این عارفان گمنام اهتمام ورزم. نتیجۀ این اهتمام در 3 اثر اعم از رساله و کتاب و صدواندی مقالۀ چاپ شده در مجلات ایران و خارج از ایران عرضه شده است.» نجیب مایل هروی، در سال‌های بعد از حاکمیت طالبان در افغانستان و در زمان نگارش قانون اساسی جدید کشورش بسیار تلاش کرد تا زبان فارسی به عنوان زبان رسمی در این کشور به رسمیت شناخته شود.