کاظم سادات اشکوری

کاظم سادات اشکوری، شاعر و روزنامه‌نگار، بر این باور است که نوع زندگی در دوران کودکی، شخصیت آینده هر فرد را شکل می‌دهد. به گفته او و به نقل از فیلیسن شاله، افرادی که در روستاها یا محیط‌های طبیعی زندگی می‌کنند، با پدیده‌های طبیعت آشنایی بیشتری پیدا می‌کنند و دیدگاه خاصی نسبت به آن دارند. به همین دلیل، او خود را هنرمند طبیعت‌گرا می‌داند. اشعار او و جواد مجابی در گذشته در روزنامه‌های محلی قزوین منتشر می‌شد، اما نخستین یادداشت او در سال 1336 در مجله آشنا به سردبیری احمد شاملو به چاپ رسید. این اتفاق او را ترغیب کرد تا در هجده سالگی برای اولین بار با شاملو ملاقات کند، که این دیدار او را با دنیای جدید شعر آشنا کرد. نخستین شعر او نیز در سال 1337 در مجله امید ایران منتشر شد. ده سال پس از آن ملاقات، در حالی که کار رسمی‌اش در بانک را به خاطر عشق به هنر و ادبیات رها کرده بود، به تهران رفت و در رشته جغرافیای انسانی و اقتصادی تحصیل کرد. همزمان با تحصیل، در مجله خوشه به سردبیری شاملو مشغول به کار شد. در دوران دانشجویی، او با محمد هاشمی رفسنجانی و مهشید نونهالی هم‌کلاس بود و دکتر علی‌اکبر ولایتی، احمد ناطق نوری و مسعود رجوی نیز هم‌دانشکده‌ای‌های او بودند. اشکوری علاوه بر فعالیت در مجله خوشه، در روزنامه اطلاعات و مجلات بامشاد، آدینه، دنیای سخن و دیگر نشریات معتبر آن زمان نیز قلم‌زنی کرده است. او همچنین در زمینه مردم‌شناسی پژوهش‌های موفقی انجام داده که در مجلات مرتبط منتشر شده است. گفت‌وگوی زیر بخشی از کتاب «برگ کاهی در تندباد» است که به نوعی تاریخ شفاهی ادبیات ایران را به تصویر می‌کشد.