محمد محمدی اشتهاردی، روحانی، نویسنده و مفسر قرآن بود که تحصیلات حوزوی خود را در اشتهارد آغاز کرد و از سال 1338 در حوزه علمیه قم نزد استادانی چون آیات مکارم شیرازی، مشکینی، گلپایگانی و میرزا هاشم آملی ادامه داد. او بیش از 150 تا 250 جلد کتاب در موضوعات تفسیر، عقاید، تاریخ و مسائل اجتماعی نوشت و از اعضای اصلی تدوین تفسیر نمونه و پیام قرآن بود. آثار معروفش شامل «سوگنامه آل محمد» و «داستان دوستان» است و در قبرستان شیخان قم دفن شده است.