محمدعلی سپانلو، شاعر، نویسنده، مترجم، منتقد ادبی و استاد دانشگاه ایرانی بود که با لقب «شاعر تهران» شناخته می‌شود. او از نخستین اعضای کانون نویسندگان ایران بود و نقش مهمی در معرفی ادبیات معاصر ایران به جهان داشت. سپانلو دانش‌آموخته کارشناسی حقوق از دانشگاه تهران بود و فعالیت ادبی خود را از دهه 1340 آغاز کرد. او بیش از شصت جلد کتاب در زمینه شعر، داستان، تحقیق و ترجمه منتشر کرده است. مجموعه‌های شعری معروف او شامل «رگبارها»، «پیاده‌روها»، «نبض وطنم را می‌گیرم»، «تبعید در وطن»، «ساعت امید»، «فیروزه در غبار»، «پاییز در بزرگراه» و «قایق‌سواری در تهران» است. سپانلو در کنار شاعری، آثار مهمی از نویسندگان مطرح جهان مانند آلبر کامو، ژان پل سارتر، گراهام گرین و یانیس ریتسوس را به فارسی ترجمه کرده است. او همچنین آنتولوژی‌ها و پژوهش‌هایی مانند «نویسندگان پیشرو ایران» و «بازآفرینی واقعیت» را تألیف کرد که در دانشگاه‌های ایران نیز تدریس می‌شوند. وی به دلیل توجه ویژه به تهران در اشعارش، این شهر را به اسطوره‌ای مستقل در شعر معاصر تبدیل کرد و زندگی، تاریخ و مردم تهران را با نگاهی نوستالژیک و اجتماعی به تصویر کشید. سپانلو جوایز معتبری از جمله نشان شوالیه نخل آکادمیک فرانسه و جایزه شعر ماکس ژاکوب را نیز دریافت کرده است. او بر اثر بیماری تنفسی در تهران درگذشت و در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا به خاک سپرده شد.