بهارک اسدی در مصاحبه ای گفته است: از همان دوران کودکی، عشق به شعر و داستان در وجودم ریشه دوانده بود و تمام روزهای نوجوانی‌ام را با کتاب‌ها سپری کردم.
 در آغاز دبیرستان، به دلیل عدم علاقه به رشته تحصیلی‌ام، بیشتر به نوشتن جذب شدم و این تنها علاقه‌ام را در مسیری متفاوت از آنچه پیش رو داشتم، پرورش دادم.
 چند کتاب نوشتم و در سال 1376 با همسری مهربان و همراه ازدواج کردم.
 دو سال بعد، تولد تنها فرزندم باعث شد تا در تجربه‌های جدید همسری و مادری، از نوشتن فاصله بگیرم.
 در دوران کودکی پسرم، احساسات و یادآوری‌های گذشته در ذهنم زنده شد، اما تنها چند سطر از آن‌ها بر روی کاغذ آمد و به مدت ده سال در بایگانی باقی ماند، هرچند هرگز فراموش نشد.
 سرانجام، با هجوم ناگهانی اشتیاق و ذوق گذشته، و عشقی که در کلمات پس لرزه‌ها جاری بود، آن را به پایان رساندم و اکنون با کمال میل در اختیار شما عزیزان قرار می‌دهم.