محمدجواد مغنیّه مفسر و روحانی شیعه اهل لبنان در قرن چهاردهم هجری قمری بود. او تحصیلات خود را در زادگاهش آغاز کرد و سپس به نجف رفت تا از استادانی چون سید ابوالقاسم خویی بهره‌مند شود. پس از بازگشت به لبنان، به عنوان قاضی و رئیس دادگستری فعالیت کرد. مغنیّه تألیفات متعددی در زمینه علوم اسلامی دارد و دو تفسیر به نام‌های الکاشف و المبین را نوشته است. اندیشه‌های دینی و سیاسی او، شخصیتش را متمایز کرده است. نوگرایی در فقه و اجتهاد، تقریب مذاهب اسلامی و ترویج وحدت اسلامی از جمله دیدگاه‌های او به شمار می‌رود. او همچنین از انقلاب اسلامی ایران و رهبر آن به نیکی یاد کرده است.