علامه محمدتقی جعفری، معروف به علامه جعفری، یکی از بزرگ‌ترین فیلسوفان، متکلمان، فقیهان و حکمای معاصر ایرانی است. او تحصیلات عالیه در علوم اسلامی را در شهرهای تبریز، تهران، قم و نجف اشرف در محضر اساتید برجسته‌ای چون سید حسن موسوی بجنوردی، سید ابوالقاسم خویی، مرتضی طالقانی و میرزا مهدی آشتیانی کسب کرد. جعفری بیش از 80 جلد کتاب در حوزه‌های فلسفه، کلام، فقه، تفسیر و ادبیات نگاشته است، از جمله آثار معروف او می‌توان به شرح نهج‌البلاغه، شرح مثنوی معنوی، جبر و اختیار و وجدان اشاره کرد. او تلاش داشت تا ارتباط میان حوزه و دانشگاه، علوم قدیم و جدید را برقرار کند و آثار متعددی در این زمینه ارائه داد، به گونه‌ای که آثارش مورد توجه هر دو قشر قرار گرفت. جعفری در گفت‌وگوهای فلسفی با شخصیت‌هایی چون برتراند راسل و روژه گارودی شرکت داشت و در حوزه هنر و ادبیات نیز فعالیت‌های چشمگیری انجام داد، به طوری که بیش از صد هزار شعر و قصیده در زبان‌های فارسی و عربی حفظ کرده است. او همچنین ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه را به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار خود انجام داد و در این مسیر بیش از 27 جلد کتاب منتشر کرد. در مجموع، علامه جعفری نماد علم، حکمت و فلسفه اسلامی در قرن معاصر ایران است که آثار و فعالیت‌های علمی‌اش تاثیر عمیقی بر حوزه‌های مختلف علوم اسلامی و انسانی گذاشته است.