محمدهادی فقهی، که گاهی با نام‌های کامل‌تر مانند شیخ محمدهادی تهرانی یا محمدهادی بیرجندی هادوی نیز شناخته می‌شود، از فقها و علمای برجسته شیعه در حوزه‌های فقه، اصول، تفسیر و علوم قرآنی است. محمدهادی فقهی در خانواده‌ای روحانی در تهران متولد شد و تحصیلات خود را نزد استادان بزرگی چون شیخ مرتضی انصاری و میرزا محمدحسن شیرازی گذراند. او در حوزه‌های علمی نجف و قم به تدریس و تحقیق پرداخت و در علوم فقه، اصول، تفسیر و کلام صاحب نظر بود. از جمله آثار مشهور او می‌توان به تفسیر آیة النور، کتاب الاجتهاد و التقلید، رساله‌هایی در فقه و اصول، و کتاب‌های دفاعی مانند «صیانة القرآن من التحریف» اشاره کرد که در آن به دفاع از قرآن و رد ادعای تحریف پرداخته است. او همچنین در زمینه علوم قرآنی کارهای گسترده‌ای انجام داده و مجموعه‌هایی چون «التمهید» و «التفسیر و المفسرون» را تألیف کرده است که به نقد و بررسی دیدگاه‌های مختلف در تفسیر قرآن می‌پردازند. محمدهادی فقهی به دلیل استقلال رأی و نقد صریح برخی از بزرگان علم اصول و فقه شناخته می‌شود و گاهی نظراتی خلاف جریان رایج ارائه داده است. وی روایات کتب اربعه شیعه را قطعی‌الصدور و حجت می‌دانست و اجماع را حجت نمی‌شمرد. در حوزه فقه، او به اجتهاد پیشرفته و نوآوری در بررسی مسائل فقهی اهتمام داشت و درس‌های خارج فقه و اصول را تدریسدر مجموع، محمدهادی فقهی یکی از علمای برجسته شیعه در قرن اخیر بود که با تألیفات فراوان و دیدگاه‌های نوآورانه در فقه، اصول و علوم قرآنی نقش مهمی در توسعه علوم اسلامی ایفا کرد. می‌کرد.