مجید روشنگر

مجید روشنگر ناشر، نویسنده، مترجم و منتقد ادبی ایرانی است. وی در تهران و در بازارچهٔ کربلایی عباسعلی در محلهٔ سنگلج به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همان شهر گذراند و پس از فارغ‌التحصیلی از دانشکده حقوق دانشگاه تهران در دانشگاه آکسفورد و سپس دانشگاه سیدنی ادامه تحصیل داد و مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشتهٔ حقوق بین‌الملل با پایان‌نامه‌ای در زمینهٔ سیاست خارجی ایران دریافت کرد. وی پس از بازگشت به ایران و در سال 1338 با شروع همکاری با انتشارات فرانکلین وارد صنعت نشر می‌شود. در سال 1339 یا 1340 و در ابتدای دههٔ دوم زندگی‌اش، مدیریت سازمان کتابهای جیبی را که در حال ورشکستگی بود، برعهده گرفت. وی که مدت سه هفته در انتشارات پنگوئن انگلستان کارآموزی کرده بود و راه حل کتاب نخواندن مردم ایران را چاپ کتاب‌هایی در قطع جیبی و ارزان می‌دانست، توانست در مدت مدیریتش این سازمان را احیا می‌کند. در زمان مدیریت او بیش از 500 عنوان کتاب در این سازمان به چاپ می‌رسد که برخی به چاپ‌های چهارم و پنجم نیز رسیدند. وی در سال 1340 با همکاری سه نفر از دوستانش - فریدون نیکنام، منوچهر حسن‌زاده، و پرویز علی‌بیگ - انتشارات مروارید را تأسیس کرد تا بتواند کتاب‌هایی را که نمی‌توان آن‌ها را در تیراژ بالا و زیر نظر سازمان کتابهای جیبی چاپ کرد، توسط این انتشارات و به طور مستقل به چاپ رساند. روشنگر در سال 1343 در وزارت امور خارجه استخدام می‌شود و تا سال 1347 یا 1348 که برای مأموریت خارج از کشور به سوئیس اعزام می‌شود، علاوه بر مسوولیت در وزارت امور خارجه، مدیریت سازمان کتابهای جیبی و مشارکت در مدیریت انتشارات مروارید را بر عهده داشت. همچنین او در سال 1344 انتشار نشریهٔ بررسی کتاب را آغاز می‌کند که تا به امروز ادامه دارد. وی پس از انقلاب و در دولت مهدی بازرگان به خدمت خود در وزارت امور خارجه ادامه داد و به‌عنوان سرکنسول به هنگ‌کنگ اعزام شد و در نهایت در سال 1360 به درخواست خود بازنشسته شد و برای زندگی نزد فرزندانش به خارج از کشور رفت.