پرویز ناتل خانلری

پرویز ناتـل خانلری اسفند ماه سال 1292 در تهران متولد شد. خانوادهٔ پدر و مادر او هر دو مازندرانی بودند و در حکومت قاجار شغل دیوانی داشتند. نام خانوادگی خانلری از لقب جد او خانلرخان گرفته شده‌است. کلمهٔ ناتل (نام قدیمی شهری در مازندران) به پیشنهاد نیما یوشیج (پسرخالهٔ مادرش) بر نام خانوادگی او افزوده شد و با آنکه خود همیشه آن را به کار می‌برد در شناسنامهٔ او نبود.دکتر خانلری از سال 1320 همکاری خود را با دانشگاه تهران آغاز کرد. در سال 1325 انتشارات دانشگاه تهران را بنیان‌ گذاشت. در سال 1327 به پاریس رفت و دو سال در آنجا اقامت گزید و به مطالعه و تحقیق پرداخت. سخنرانی وی در مدرسه زبان های شرقی پاریس با موضوع "حافظ" مدت‌ها موضوع بحث روزنامه‌ها و مجلات ادبی بود. در سال 1330 کرسی تاریخ زبان فارسی را در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران تأسیس نمود و تا سال 1357 متصدی کرسی تاریخ زبان فارسی در این دانشگاه بود.
دکتر خانلری در سال 1334 معاون وزارت کشور شد. از شهریور 1341 تا بهمن 1342 مقام وزارت فرهنگ را داشت. در پی آن، چند دوره سناتور بود. یکی از مهمترین خدمات او مشارکت در تأسیس بنیاد فرهنگ ایران در سال 1344 بود که با همکاری عده ای از پژوهشگران انجام شد و در مدت فعالیتش بیش از سیصد عنوان کتاب را منتشر کرد که غالب آنها متون و تحقیقات مهمی در جنبه‌های مختلف ادبی و تاریخی و علمی بود.
وی در مقدمهٔ کتاب غزل‌های حافظ در سال 1337 اظهار امیدواری کرده بود که با استفاده از نسخه‌های کهن، دیوان کامل حافظ تهیه و منتشر گردد. این فکر پس از بیست و دو سال تحقق یافت و در سال 1359 دیوان خواجه شمس‌الدین محمد حافظ توسط بنیاد فرهنگ ایران انتشار یافت.
ریاست این بنیاد از ابتدای تأسیس تا سال 1357 به عهده خانلری بود. دکتر خانلری همچنین ریاست فرهنگستان ادب و هنر را به عهده داشت. مدتی نیز مدیر کل سازمان پیکار با بیسوادی بود.