عبدالحسین نوشین یک نمایشنامه‌نویس، کارگردان تئاتر، مترجم، و شاهنامه‌پژوه ایرانی بود. او به عنوان پدر تئاتر نوین و علمی ایران شناخته می‌شود. نوشین در مدرسه فرانسوی سن‌لوئی تهران تحصیل کرد و سپس به فرانسه رفت تا تاریخ و جغرافیا بخواند، اما به تئاتر روی آورد و تحصیلاتش در این زمینه را ادامه داد. او از نخستین افرادی بود که دستاوردهای تئاتر غرب را به ایران آورد و نسلی از بازیگران را آموزش داد که نسل‌های بعد تئاتر ایران را تربیت کردند. نوشین از مصححان شاهنامه مشهور به تصحیح مسکو بود و در آکادمی ادبیات گورکی اتحاد شوروی دکترا گرفت. او عضو حزب توده بود و در سال 1329 از زندان قصر فرار کرد و تا زمان مرگش در سال 1350 در مسکو زندگی کرد. نوشین با لرتا هایراپتیان، هنرپیشه ارمنی‌تبار ایرانی، ازدواج کرد و یک فرزند به نام کاوه داشت. نوشین به عنوان یک چهره تأثیرگذار در تاریخ تئاتر ایران شناخته می‌شود. او با تأسیس هنرکده هنرپیشگی در سال 1321، به آموزش بازیگران پرداخت و بسیاری از هنرمندان برجسته ایران از شاگردان او هستند. انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر، نشان عبدالحسین نوشین را به یاد او نامگذاری کرده است.