عباس معروفی یکی از نویسندگان برجسته و تأثیرگذار ادبیات‌معاصر ایران است که با آثار خود توانسته است به بررسی عمیق مسائل اجتماعی، فرهنگی و تاریخی جامعه ایرانی بپردازد. او در 27 اردیبهشت 1336 در تهران متولد شد و از دوران کودکی به نوشتن علاقه‌مند بود. این علاقه‌مندی او را به سمت ادبیات کشاند و در نهایت به تحصیل در رشته ادبیات دراماتیک در دانشگاه منجر شد.
معروفی با شرکت در مسابقه داستان‌نویسی کیهان جوانان و کسب مقام اول در سال 1355، به‌عنوان یک نویسنده جوان شناخته شد و داستان‌هایش را در نشریات مختلف منتشر کرد. آشنایی او با محمدعلی سپانلو و دیگر نویسندگان مطرح آن زمان، نقطه عطفی در زندگی حرفه‌ای‌اش بود. او با عضویت در کانون نویسندگان ایران و فعالیت‌های ادبی مختلف، نقش مهمی در فضای ادبی آن دوران ایفا کرد.
تأسیس نشریه گردون و انتشارات آن، از دیگر فعالیت‌های مهم معروفی بود که به معرفی و انتشار آثار نویسندگان بزرگ معاصر کمک کرد. بااین‌حال، فشارهای سیاسی و توقیف نشریه گردون باعث مهاجرت او به آلمان شد. در این کشور، او با راه‌اندازی کتاب‌فروشی هدایت و برگزاری کلاس‌های داستان‌نویسی، به فعالیت‌های ادبی خود ادامه داد.
آثار عباس معروفی شامل رمان‌ها، مجموعه داستان‌ها و نمایشنامه‌هایی است که هر کدام به‌نوعی بازتاب‌دهنده تجربیات شخصی و اجتماعی او هستند. کتاب‌هایی مانند «سال بلوا»، «فریدون سه پسر داشت»، «پیکر فرهاد» و «دریاورندگان جزیره آبی‌تر» نمونه‌هایی از قدرت قلم و توانایی او در قصه‌گویی هستند.