برگ اضافی: یادداشت هایی از شرق تا غرب

کتاب «برگ اضافی» نوشته‌ی منصور ضابطیان، اثری است که با بررسی و مرور خاطرات منحصر به فرد سفرهای شخصی نویسنده از مناطق مختلف شرق تا غرب، در واقع پلی میان زندگی روزمره و تجربیات شگفت‌انگیز سفرهایش برقرار می‌سازد. این کتاب به‌نوعی سندی از نقاط عطف زندگی نویسنده است که در آن به پروسه سفر و لحظات به یادماندنی‌اش می‌پردازد و خواننده را به عمق احساسات و واکنش‌های شخصی خود در مواجه با فرهنگ‌ها و جوامع مختلف آشنا می‌کند.

درباره کتاب برگ اضافی

در این سفرنامه، برخلاف دیگر آثار محبوب منصور ضابطیان، اطلاعات کلیشه‌ای در مورد کشورهای مختلف به‌طور خاص موجود نیست و بیشتر بر تجربیات عاطفی و ذاتی او در این سفرها تمرکز دارد. خاطرات مختصر اما دلنشین نویسنده به همراه تحلیل‌های انتقادی‌اش در برابر وقایع مختلف، از زیبایی و جذابیت خاصی برخوردار می‌باشد که تفاوتش را با سایر متون مشابه نشان می‌دهد. درواقع، «برگ اضافی» فضایی مفرح و طنزآمیز دارد که خواننده را در طول مسیر خوانش به خوبی همراهی می‌کند و هیچ گاه احساس کسالت نخواهد کرد. در همه‌ی این خاطرات، تصاویر و عکسی‌های مرتبط وجود دارد که بر جذابیت اثر می‌افزاید و سبب می‌شود تا احساس گاهی تلخی و شیرینی سفر، با عمق بیشتری در ذهن مخاطب حک شود.

خواندن کتاب برگ اضافی را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب به تمامی علاقه‌مندان به سفر، ادبیات سفرنامه و همچنین کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از تجربیات انسانی و فرهنگی در سفر هستند، توصیه می‌شود. «برگ اضافی» می‌تواند منبع الهام‌بخشی برای افرادی باشد که در جستجوی ماجراجویی‌های جدید و همچنین شناخت قلبی از فرهنگ‌های دیگرند. همچنین برای عاشقان سفر و گردشگری، این کتاب می‌تواند به عنوان یک راهنما و مرجع غیررسمی در عرصه‌ی سفرهای بین‌المللی مورد استفاده قرار گیرد و ذهن آنها را به تصاویری زنده و رنگارنگ از دنیای بیرون پیوند دهد. در کل، این اثر می‌تواند به مثابه یک ملغمه‌ی شگفت‌انگیز از احساسات، تجربیات و مشاهدات جذاب، لحظات دلپذیری را برای خوانندگان خویش رقم بزند و آنها را به ذهن یک مسافر خوش‌ذوق و خاطره‌نگار بدل کند.

در بخشی از کتاب برگ اضافی می‌خوانیم:

 بارسلون - هر لحظه منتظرم یک نفر بیاید و بگوید اینجا جای من است که نشسته‌ای. اما هیچکس نمی‌آید و من تا اخر کنسرت نزدیک‌ترین آدم به خواننده می‌شوم. تنها ترسم این است که مبادا انریکه دستم را بگیرد و بالا بکشد و بخواهد یکی از ترانه هایش را باهم بخواینم. چه آبروریزی می‌شود آن موقع!