کتاب نامی که ماند : بازجستی در زندگی و مبارزات شهید سید کاظم ذوالانوار برای پی بردن به کنه وقایع تاریخی بزرگ و شناخت ابعاد و زوایای راستین آن، همزمانی تاریخی، مانع شناختی بزرگی تلقی می‌شود که با سایه افکندن بر زمینه کلی رویدادها، موجب تیرگی ذهن پژوهشگر می‌شود؛ انقلاب اسلامی 1357 نیز از این قاعده کلی مستثنا نیست و هر چه فاصله‌ ما از آن رویداد عظیم تاریخی بیشتر می‌شود، ماهیت منحصر به فرد آن نیز بیشتر برایمان مشخص می‌شود. اکنون بیش از پیش پی می‌بریم که حجم فعالیت‌های صورت گرفته درباره انقلاب اسلامی، در قیاس با کارهای ناکرده چه مایه اندک و نارساست. تحقیق در زمینه زندگی و مبارزات شهدای انقلاب اسلامی که توسط عوامل رژیم پهلوی به شهادت رسیده و بی‌آنکه شاهد به بار نشستن نهال مبارزات خود و سایر همرزمانشان باشند، در خاک خفتند، از جمله مهم‌ترین این زمینه‌های پژوهشی مغفول مانده است که جواد کاموربخشایش با انتشار کتاب «نامی که ماند» نخستین قدم‌ها را در این زمینه برداشته است. وی با انجام پژوهش‌های گسترده درباره شهیدکاظم ذوالانوار، شرح جامعی از زندگی و مبارزات او فراهم آورده است. او اولین فردی است که نامش در بنیاد شهید شیراز ثبت شده است. این کتاب می‌تواند و باید گشایشگر فعالیت‌های گسترده‌تر سایر پژوهشگران در این زمینه باشد و امید می‌رود که هر چه سریع‌تر شاهد تشکیل و آغاز به فعالیت تیم‌های پژوهشی زبده برای تحقیق در زندگی و مبارزات دلیرانه شهدای گرانقدر انقلاب اسلامی باشیم. قسمتی از کتاب:کاظم ذو‌الانوار اطلاعات مذهبی زیادی داشت او در آیات قرآن تفکر می‌‌کرد و سپس برداشت‌هایش را که با روح قرآن سازگاری داشت به دیگران منتقل می‌کرد. سنت حسنه‌ای را که در زندان ایجاد کرد خواندن روزانه نیم ساعت قرآن تا مدت‌ها بعد از او در بین زندانیان ادامه داشت. تعمق و تفکر کاظم در آیات الهی در خاطرات مهدی غنی این طور جلوه‌گر شده است: بعضی وقت‌ها در زندان سیب می‌دادند که کاظم با تعمق در آن آیت خدا را می‌دید.صفحه145