کتاب تنها سفر مکن جدیدترین کتاب از مجموعه «کتاب دانشجویی» با عنوان «تنها سفر مکن» گزیده ای از سفرنامه ابن بطوطه، اولین جهانگرد مسلمان به همت امیر صادقی از سوی انتشارات میراث اهل قلم منتشر شد. کتابی خواندنی از دنیای هفتصد سال قبل و توصیف هایی ظریف از مردمان و آداب و رسوم کشورها و سرزمین های مختلف؛ از آسیا تا اروپا و آفریقا. از هند و عربستان و عراق و ایران تا مصر و مالزی و بنگاله و دریای سیاه و مالدیو و...کتاب به شکلی گزیده و متفاوت از کتب سفرنامه تدوین و منتشر شده است. در مقدمه این کتاب خواندنی آمده است: «ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن محمد بن ابراهیم نام کامل مسلمانی است که 27 سال از عمر و جوانی اش را سفر کرد: ابن بطوطه. او که تمام جهان اسلام را در آغاز دوره رنسانس و بیداری اروپایی درنوردید و «جهانگرد مسلمان» نام گرفت، خودش دلیل سفر را در صفحات نخست سفرنامه به شیوایی بیان میکند: «زیارت خانه خدا و حجِ بیت الله الحرام». ابن بطوطه در سال 703ق در شهر طنجه سرزمین مراکش به دنیا آمد و در سال 725 به سوی مکّه مکرّمه سفر دور و درازش را آغاز کرد. او پس از پایان سفر، در طول دو سال مشاهدات خود را در دربار پادشاه مراکش -متوکل ابوعنان- برای جوانی فاضل به نام «ابن جُزَی» (721-757ق‌) املا می‌کند. او در مراکش سال 779ق/1377م درگذشت. او 5 یا 6 بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب‌ها استفاده نمود. اولین بار یک کشیش انگلیسی به نام سموئیل‌لی کتاب «مختصر سفرنامه ابن بطوطه» نوشته البیلونی را پیدا کرد و در سال 1829م ترجمه‌ای از آن انجام داد. پس از وی، محققان فرانسوی متن کامل کتاب را یافتند و دو فرانسوی اولین بار کل کتاب را ترجمه کردند. تابه‌حال این کتاب به‌40 زبان زنده دنیا برگردان شده است.» دو بخش منتخب از کتاب که به شکل مینی‌مال تدوین شده، می خوانیم: تونس که بودیم، چند بازرگان ثروتمند تونسی به کاروان حج اضافه شدند. دختر یکی از آنها را خواستگاری کردم و در طرابلس (لیبی) با او همبستر شدم. اواخر محرم 726ق به همراه زنم و خانواده او به راه افتادیم؛ درحالیکه علم برافراشته بودم و پیشاپیش کاروان حرکت می کردم! بقیه کاروان از ترس سرما و باران در طرابلس ماندند؛ ولی ما از چند شهر گذشتیم. در راه عده ای از راهزنان خواستند دستبرد بزنند ولی چون آمادگی ما را دیدند، پشیمان شدند و دست خالی دور شدند. از جنگلی عبور کردیم و به قصری رسیدیم. در اینجا بود که مابقی کاروان از راه رسید و در همین احوال با پدرزنم دعوایم شد؛‌ دخترش را طلاق دادم و بلافاصله با دختر یکی از طلاب مراکشی ازدواج کردم. در قصر عروسی کردم و کاروان را یک روز در آنجا نگه داشتم تا به همه ناهار بدهم...» * به بغداد رسیدیم، پایتخت جهان اسلام. شهری با حمام‌های متعدد و معماری عالی. بسیاری از حمام‌ها قیراندود شده‌اند برای آب بند کردن دیوارها. انگار دیوارهای داخلی حمام را از سنگ مرمر سیاه ساخته اند. این قیر را از چشمه‌های موجود در مسیر مابین کوفه و بصره می‌آورند، که دائماً جریان دارند. در دور چشمه به صورت طبیعی، قیر مثل گِل، ته‌نشین می‌شود تا کارگران آن را با بیل جمع‌آوری کرده به بغداد بیاورند. هر حمام، از تعداد زیادی اتاقک‌های اختصاصی تشکیل شده؛ هر یک از آنها یک حوض شستشو در گوشه دارد با لوله های جداگانه آب سرد و گرم. هر کس که وارد حمام می‌شود، سه عدد لنگ می‌گیرد؛ یکی برای پوشاندن دور کمر، وقتی استحمام می‌کند. دیگری برای پوشاندن دور کمر وقتی بیرون می‌آید؛ و سومی برای خشک کردن بدن قبل از اینکه لباس بپوشد. در هیچ شهر دیگری غیر از بغداد، من این همه نظم و ترتیب دقیق ندیدم.