کتاب بازمانده : خاطرات فرمانده بسیجی مصطفی عبدالرضا - از ستاد جنگ های نامنظم تا گردان شهادت لشکر 27 محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم کتاب بازمانده، اثری برگونۀ تاریخ‌شفاهی و دربرگیرندۀ خاطرات مصطفی عبدالرضااست. وی از همرزمان شهید دکتر مصطفی چمران در ستاد جنگ‌های نامنظم، در نه ماهۀ آغازین جنگ تحمیلی و یکی از رزمندگان مؤثر و پیشکسوت یگان زرهی و گردان شهادتِ لشکر ۲۷ محمّدرسول‌الله‌(ص) در دوران دفاع‌مقدس بود. قلم موشکاف و روان آقای سیدحسین هوشی سادات؛ نویسندۀ کتاب حاضر، در برگردان خاطرات شفاهی عبدالرضا آن را به کتابی خواندنی در عرصۀ ادبیات مستند دفاع‌مقدس، تبدیل کرده است. در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم: یکبار در حین آموزش دکتر چمران آمد. با نیرو‌ها احوال‌پرسی کرد و بعد برایمان صحبت کرد. ایشان گفتند: «من شما‌ها را چریک می‌دانم. وقتی رادیو عراق اعلام می‌کند چریک‌های گروه چمران وارد اهواز شدند؛ یعنی چه؟ این نشان‌دهندۀ وحشت دشمن از قدرت شماست. پس خودتان را دست کم نگیردید. امّا جنگ، سختی، گرسنگی و تشنگی دارد. یک چریک باید توانایی بدنی و آمادگی کامل رزمی داشته باشد؛ چون بعضی مواقع حین پیش‌رَوی، پیراهن و کلاه او سنگینی می‌کند. جیب خشاب، نارنجک و کوله‌پشتی سنگینی می‌کند؛ حتی پوتین سنگینی می‌کند. باید همه را به کناری بگذارد و فقط اسلحه‌اش را به دست بگیرد. وقتی این‌ها را کنار گذاشت، می‌تواند راه برود. امّا وقتی گرسنگی بر او غلبه کند، می‌تواند آن را کنار بگذارد؟ پس باید غذای مقوی بخورید. غذای مقوی چیست؟ حداقل حجم و حداکثر انرژی؛ مثلاً اگر پنج عدد از این تخمه ‌کدوهای پهن را داشته باشی، بیست و چهار ساعت، تو را نگه می‌دارد. غذای یک چریک، حجم کم دارد و مواد غذایی بالا. سنگین نیست و زباله تولید نمی‌کند که دشمن متوجه نفوذ او شود.‌‌ همان جا که تخمه را شکستی، می‌توانی با پنجه‌های دست، خاک را بکنی و پوستش را دفن کنی و دیگر آثاری از غذا برجا نمی‌ماند که دشمن بخواهد ردّ پایی از شما پیدا کند...