کتاب زنان پایار : مقامت به روایت زنان ایلام این کتاب روایتگر زندگی و مجاهدت پنج بانوی ایلامی شده است. سرگذشت هر کدام از این زنان در فصل‌هایی که کتاب اول: زهرا، کتاب دوم: شهناز، کتاب سوم: کبری، کتاب چهارم: فرشته و کتاب پنجم: ریحانه نام دارد گنجانده شده است. وقتی از نقش زنان و دختران در هشت سال دفاع مقدس سخن به میان می‌آید، اولین چیزهایی که به ذهن خطور می‌کند حضور آنها بعنوان پرستار، پزشک، مددکار و یا حتی رزمنده در سالهای ابتدایی جنگ است. اما اینها اگرچه درست است اما همه ماجرا نیست. گاهی «ماندن» بزرگترین نقشی بوده است که یک زن می‌توانسته در دفاع مقدس بعهده بگیرد. ماندن سر خانه و زندگی و محور خانه‌ای شدن که هر روز ده‌ها بمب و موشک بر سرش آوار می‌شده است. «زنان پایار» روایت این زنان است. زنهایی که زیر موشک‌باران و بمباران‌های عراق بر ایلام در شهر و دیار خود ماندند و نگذاشتند چراغ زندگی در این استان صبور و دلاور خاموش شود. زنانی که ثابت کردند باید مقاومت کرد و به یک توپ و تشر دشمن خانه و زندگی را رها نکرد. «لیلا محمدی» نویسنده این کتاب در مقدمه زنان پایار ذکر می‌کند که بر اساس آمار حملات موشکی عراق به ایلام از 177 تا 300 بار هم ذکر شده است اما خیلی از زنان این شهر حتی اگر شده به چادر نشینی در دشتها و روستاهای اطراف روی آوردند اما استان خود را ترک نکردند. این زنها با ماندن در دیار خود علاوه بر دمیدن روح زندگی در شهر، کارهایی مثل امدادگری، تغسیل و دفن مجروحان بمباران‌ها و... را هم انجام می‌دادند. زنان پایار اگرچه خیلی حجیم نیست و قریب 270 صفحه دارد اما روایتگر زندگی و مجاهدت پنج بانوی ایلامی شده است. سرگذشت هر کدام از این زنان در فصل‌هایی که کتاب اول: زهرا، کتاب دوم: شهناز، کتاب سوم: کبری، کتاب چهارم: فرشته و کتاب پنجم: ریحانه نام دارد گنجانده شده است. روایت‌ها از همان زمان کودکی شروع می‌شود و طبیعتاً اتفاقات خواندنی قبل از انقلاب در جریان مبارزات را هم بعضاً در بر می‌گیرد و بعد به دوران دفاع مقدس می‌رسد اما این گستردگی زمانی روایت، موجب نشده تا کتاب مطول و خسته کننده باشد. هرآنچه در کتاب آمده دلیلی دارد و همه روایت خواندنی شده است. نویسنده در ابتدای هر کتاب (یا همان بخش) در چند صفحه بصورت مختصر زندگی راوی را روایت کرده است تا خواننده وقتی سراغ خاطرات راوی می‌رود یک شناخت کلی و اجمالی از او داشته باشد. در مجموع می‌توان گفت که با خواندن این کتاب گویی 5 کتاب پنجاه شصت صفحه‌ای درباره زنان مقاوم، مجاهد و پایدار ایلامی خوانده‌ایم و همین کافی است برای اینکه دستمان بیاید در شرایطی که نیاز به مقاومت داریم، ایستادگی تک تک نفرات یک جامعه چقدر اهمیت پیدا می‌کند. راستی فکر نمی‌کنید این همان فرهنگی است که این روزها هم محتاج آن هستیم؟!