مویه‌های پامیر - شعر فارسی در افغانستان امروز

کتاب مویه‌های پامیر - شعر فارسی در افغانستان امروز این مشترکات از نظر زبانی، تاریخی و فرهنگی است و بی گمان مردم افغانستان بیش از مردمان دیگر به ایران و فرهنگ ایرانی عشق می‌ورزند و با آن قرابت دارند. افغانستان امروز و شهرهای آن دارای بستر و تمدنی است که از زمان‌های گذشته ، زبان فارسی را با خود حمل کرده و تاثیر کلام نافذ «مولوی»، «رودکی»، «سنائی»، «حافظ» و «سعدی» در بطن آنها وجود دارد. اشتراک زبان فارسی از دیرباز ایران و افغانستان را با یکدیگر پیوند معنوی داده است. کتاب مویه‌های پامیر با اینکه دسترسی چندانی به منابع شعری افغانستان نداشته خیلی خوب تألیف شده و اثر بزرگ و سترگی است. ثروتی در ابتدای این کتاب در 7 گفتار اولیه نظرات بسیار جالبی را مطرح کرده که می‌تواند مخاطب را با شعر امروز افغانستان آشنا کند و اگر این 7 گفتار را خواننده با دقت بخواند می‌تواند با سیر تاریخی شعر معاصر افغانستان آشنا شود. نقاط قوت کتاب مؤلف طی این 7 گفتار، به تاریخچه شعر امروز افغانستان، شعر مهاجرت، درونمایه‌ها و قالبهای شعر معاصر افغانستان، تأثیرپذیری شعر مهاجرت از شعر پس از انقلاب ایران، مقایسه شعر مهاجرت و شعر داخل افغانستان و تعهد در شعر مهاجرت پرداخته است و این مباحث، غالبا به شکلی تحلیلی همراه با بیان دلایل و عوامل است. در همین راستا، می‌توان خوش بینی و نگاه مثبت مؤلف نسبت به جامعه مهاجر و اهل قلم آن را ستود. پیش از این نیز 2 کتاب دیگر با ساختاری تقریبا مشابه و توسط پژوهشگران ایرانی درباره شعر امروز افغانستان چاپ شده است که عبارتند از «نمونه‌های شعر امروز افغانستان» به کوشش «چنگیز پهلوان» و «شعر زنان افغانستان» به کوشش مسعود میرشاهی. ولی کتاب حاضر، برتری‌های خاص خود را دارد که از آن میان، می‌توان به مباحث کارآمد تحلیلی درباره شعر افغانستان و ویژگی‌های آن اشاره کرد. دیگر ویژگی مهم کتاب، اطلاعات مفیدی است که درباره جریان‌های سال‌های اخیر شعر معاصر افغانستان به ویژه در محیط مهاجرت در آن آمده است، درحالی که در بسیاری از منابع موجود، درباره شعر سال‌های اخیر چیز بسیاری نمی‌توان یافت.