بر درگاه دوست / یاد او (مشکات) - مجموعه آثار آیت الله مصباح

کتاب بر درگاه دوست / یاد او (مشکات) - مجموعه آثار آیت الله مصباح این کتاب برگرفته از سخنرانی‌های حضرت استاد درباره گزیده‌هایی از دعاهای افتتاح، ابوحمزه و مکارم الاخلاق است که به قلم آقای عباس قاسمیان تحقیق و نگارش شده، و برای نخستین‌بار در سال 1376 به کوشش انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(رحمه الله) چاپ و منتشر گردید. این کتاب در چهار بخش تنظیم شده است. بخش اول آن به موضوعات کلی در زمینه دعا اختصاص دارد که از سخنرانی های استاد درباره دعا برگرفته شده است. بخش دوم و سوم، مشتمل بر 15 جلسه سخنرانی است که معظم له در ماه رمضان 1398 قمری در مهدیه قم ایراد فرموده‌اند. از آنجا که مستمعان این جلسات از طبقات گوناگون مردم بوده اند، سطح سخن ایشان درخور چنان جمعی بوده است که در عین حال حاوی نکات ارزنده و مفید بسیاری است. در بخش دوم، استاد بخش‌هایی از دعای افتتاح را شرح داده اند، و در بخش سوم بخش‌هایی از دعای ابوحمزه و در بخش چهارم قسمت‌هایی از دعای مکارم الاخلاق را ـ که در اضافات بعدی به کتاب ملحق شده ـ تبیین و شرح فرموده‌اند. بنابراین، ترتیب کتاب به گونه‌ای است که خواننده با آگاهی از مفهوم و فلسفه دعا و شرایط استجابت آن و نیز با یافتن پاسخ‌های روشنی برای برخی شبهات درباره دعا مشتاق دعا می شود؛ سپس با گزیده‌هایی از ادعیه نورانی و معتبر مانند دعای افتتاح، ابوحمزه و مکارم الاخلاق آشنا می شود، و به این ترتیب کیفیت سخن گفتن و ارتباط با حضرت حق را درمی یابد. در ادامه این کتاب در موضوع «یاد خدا» است که مباحث مربوط به آن را با محوریت خطبه‌ای از امیرالمؤمنین(علیه السلام) شرح و بسط داده است. این نوشتار حاصل سلسله گفتاری است از حکیمِ فرزانه و دانشمند ژرف‌اندیش و روشن‌ضمیر، حضرت آیت‌اللّه مصباح یزدی(ادام‌الله‌ظلّه‌العالی)، که به‌عنوان درآمد و شرحی بر آن خطبه بیان شده است. این اثر توسط حجت‌الاسلام والمسلمین کریم سبحانی تدوین و نگارش یافته و به همت انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(رحمه الله) در سال 1382 منتشر شده است. در پیش‌گفتار این کتاب می‌خوانیم: انسان این موجود بی‌نهایت کوچک و ضعیف و سرتاپا نیاز، در صورتی می‌تواند بر نابسامانی‌های روحی و روانی خویش فایق آید که همسو با نظام تکوین، در ساحت هشیاری، پیوندی دقیق با خداوند برقرار کند و با ارتباط قلبی با سرچشمه همه خوبی‌ها، پاکی‌ها و آفریدگار محبت و صفا و با حضور در محفل انس خالق یکتا، روانش را آرامش بخشد: أَلا بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ. یاد خداوند، موجب اطمینان، آرامش و نشاط درون آدمی است و نمی‌گذارد اندوه‌های برخاسته از کاستی‌های حیات مادّی موجودیت انسان را به خطر افکند؛ همان‌گونه که نمی‌گذارد سرمستی غرقه شدن در کامجویی‌ها، راز نهایی شخصیت آدمی را از بین ببرد. یاد خداوند، دل را صفا و جلا می‌دهد و زنگار غفلت‌ها و از خودفراموشی‌ها را می‌زداید. در جای جای قرآن و سنتِ بر جای مانده از میراث‌داران وحی الهی و از جمله نهج‌البلاغه که دریایی است بی‌کران از گوهرهای ناب معرفت الهی، برگ‌های زرینی از عظمت و شکوه یاد خداوند ورق خورده؛ از این شمار، امیرالمؤمنین(علیه السلام) در خطبه 222 نهج‌البلاغه در عالی‌ترین مضامین مقام اهل ذکر را معرفی می‌کنند. در این کتاب، استاد پس از بیان مفهوم، انواع، حقیقت، مراتب، اهمیت، شرایط، آثار و فوائد ذکر، به مقام اهل ذکر در کلام امیرالمؤمنین(علیه السلام) اشاره نموده و سپس به شرح خطبه آن حضرت پرداخته‌اند.