کتاب تعمق در فیلم : تماشا کنید، بگویید و بشنوید، لذت ببرید این کتاب می‌خواهد دانش‌جویان را هم به نگاه انتقادی‌تری نسبت به فیلمی که تماشا می‌کنند مجهز کند. نیمه‌ی اول هر فصل به معرفیِ کلیِ مسائل انتقادی و شرح آن‌ها با ارجاع به فیلم‌های مختلف اختصاص دارد. نیمه‌ی دوم فصل به تجزیه و تحلیل یک یا دو فیلمی می‌پردازد که به مقوله‌ی مطرح‌شده در بخش اول مربوط است. عکس‌های متعددی این مطالب را روشن‌تر و فهم آن‌ها را آسان‌تر می‌سازند. انتخاب فیلم‌ها در سراسر کتاب با این نیت صورت گرفته که میان آثاری که احتمالاً اغلب دانش‌جویان می‌شناسند (مثلاً آثار سینمای معاصر هالیوود) و فیلم‌هایی که نمونه‌ی تکنیک‌هایی از فیلم‌سازی‌اند که این دانش‌جویان نمی‌شناسند (مثلاً آثاری از سینمای ملیِ دیگر کشورها یا از دوره‌های گذشته‌ی تاریخ سینما) توازن برقرار باشد. کتاب‌شناسیِ پایان هر فصل، متون نوشتاریِ بیش‌تری در مورد مطالبی که در همان فصل تحلیل شده معرفی می‌کند. ما به‌علاوه مقالات و کتاب‌هایی را که مطالب کتاب خود را بر آن‌ها مبتنی کرده‌ایم نیز معرفی کرده‌ایم. کتاب علاوه بر زیبایی‌شناسی، توجه خود را به مقولات اجتماعی و فرهنگی نیز معطوف کرده است. به نظر ما همه‌ی این مقولات مهم‌اند و در واقع نمی‌توان آن‌ها را از هم جدا کرد. بدون شناختن چگونگیِ عملکرد فیلم به عنوان یک سیستم بازنمایی، مشکل بتوان به طرز معقولی از بازنماییِ زنان و رنگین‌پوستان در سینما صحبت کرد. به همین شکل، نمی‌توان از ترکیب‌بندیِ بصری بدون توجه به مفهوم اجتماعیِ آن صحبت کرد. باید یاد بگیریم که در حین تماشای تصویر روی پرده، چیزی که بازنمایی می‌شود، چگونگیِ بازنمایی، و چگونگیِ تأثیر آن بر تماشاگر را نیز با نگاهی انتقادی مورد تعمق قرار دهیم. این کتاب بر همین اساس نوشته شده. در پیشگفتار این کتاب می خوانیم:" مردم، به دلایل مختلف، نسبت به یک فیلم واکنش‌های متفاوتی نشان می‌دهند. نقدنویسان فیلم هم اگرچه شغل‌شان این است که «فیلم را بفهمند»، معمولاً نظر واحدی ندارند. این آرای متناقض می‌توانند حقایق فراوانی را در مورد پیش‌فرض‌هایی که ریشه‌ی این واکنش‌هاست نشان دهند، و تعمق در پیش‌فرض‌ها روش خوبی است برای آغاز تعمق در فیلم‌ها. اما به‌علاوه، خواهیم دید که روش‌های کارامد فراوانی برای تعمق در فیلم وجود دارد و می‌توان فیلم را با رویکردهای فراوانی تجزیه و تحلیل کرد. فرایندِ آموختنِ نحوه‌های فراوانِ تعمق در فیلم، لذت و شناخت ما از سینما را گسترش می‌دهد. البته نگاه نقاد و تحلیلی نباید لذت تماشای فیلم را از ما بگیرد، اما در برابر، توجه به مؤلفه‌های شکلی (فرمال) و مقولات فرهنگیِ فیلم، ما را به تماشاگرانی فعال‌تر و نکته‌بین‌تر تبدیل می‌کند. به چالش گرفتن فیلم و نپذیرفتنِ هرآن‌چه که سازندگان و تولید‌کنندگان فیلم می‌گویند، کار لذت‌بخشی است. تعمق در فیلم، به معنای دیدن فیلم از منظر تماشاگری فعال و آگاه است ــ کاری که لذت ما از تماشای چنین هنر یگانه‌ای را صدچندان می‌کند. زیرا که هرچه نحوه‌ی تماشا و تفکر در مورد یک فیلم را بهتر بشناسیم، از آن چیزهای بیش‌تری دریافت می‌کنیم و از تماشای چندباره‌اش لذت فراوان می‌بریم؛ شاید حتی بیش‌تر از زمانی که داستانش هنوز برای‌مان تازه بود."