کتاب کلیله و دمنه کلیله و دمنه از جمله کتب باستانی هند است که برای اولین بار به زبان سانسکریت نگارش یافته، سپس در ایران به زبان فارسی پهلوی برگردانده شده است. پس از ظهور اسلام و استیلای عربها بر ایران، عبدالله بن مقفع این کتاب را از پهلوی به تازی ترجمه کرد. سالها بعد نصر بن احمد، فرمان به ترجمه این کتاب از تازی به فارسی دری داد. همین ترجمه انگیزهای برای رودکی شد تا متن آن را به شعر در آورد. اما در اوایل سدهی دهم هجری ابوالمعالی نصرالله منشی بار دیگر ترجمهای بلیغ و شیوا از این اثر خلق کرد که به کلیله و دمنه بهرام شاهی شهرت یافت ...