این کتاب دربرگیرنده مجموعه‌ای از مقالات و نوشته‌هایی با موضوعات آثار و افکار جان فورد، فیلم‌ساز معروف آمریکایی، ایرلندی است. مقاله‌هایی از دیوید تامپسون، فردیت فورد، فرانسوا تروفو، وینستون میلر، رابین وود و یان توین همراه با نوشتارهایی از مسعود فراستی، یوسفعلی میر شکاک و جمشید ارجمند و همچنین گفت‌وگوهایی با جان فورد، محتوای چاپ این کتاب را تشکیل می‌دهد. ازجمله آثار این فیلم ساز معروف جهان فیلم‌های «خبرچین»، «دلیجان»، «خوشه‌های خشم» است. این کتاب دیدگاه‌ها، نقدها و روایت‌های شخصیت‌های ادبی، هنری، سیاسی را همراه با تصاویری از فیلم‌ها و آثار وی ارائه می‌کند.

معرفی کتاب اسطوره سینما:

فراستی مدرک کارشناسی ارشد جامعه‌شناسی و اقتصاد سیاسی از کشور فرانسه دریافت کرده است. او غیر از تدریس نقد و تحلیل فیلم در دانشکده‌های مختلف، سردبیری نشریات سینمایی بسیاری را نیز به عهده داشته است. از میان آثار تألیفی منتشرشده فراستی می‌توان به «هیچکاک همیشه استاد»، «رؤیا – پناهگاه؛ برگمان و سینمایش»، «لذت نقد»، «دیالکتیک نقد»، «نقد چیست و منتقد کیست»، «کورورساوا، سامورایی سینما»، «جنگ برای صلح» و «فرهنگ فیلم‌های جنگی جهان» و «افسانه چاپلین» اشاره کرد. «سینمای کمدی و بیان فردی» نوشته کامینسکی و «فانوس خیال» خاطرات اینگمار برگمان، فیلم‌ساز فقید سوئدی و خالق آثاری چون نور زمستانی، فانی و الکساندر، نیز از ترجمه‌های منتشرشده این منتقد جنجالی سینمای ایران است. جان فورد 1973 – 1894 یکی از کارگردان‌های صاحب‌نام سینمای آمریکا است که برای ساختن فیلم‌های وسترنی چون «دلیجان» و «جویندگان» و همچنین به تصویر درآوردن رمان‌های کلاسیک آمریکایی چون «خوشه‌های خشم» جان اشتاین بک، در تاریخ سینمای جهان ماندگار شده است. فورد با بردن چهار اسکار بهترین کارگردانی از مجموع پنج نامزدی، در این بخش رکورددار است. کارگردانان مشهور بسیاری در تاریخ سینما تحت تأثیر سبک فیلم‌سازی فورد بوده‌اند. از میان این جمع می‌توان به اینگمار برگمان، اورسن ولز، آکیرا کوروساوا، مارتین اسکورسیزی، استیون اسپیلبرگ، سام پکین‌پا، سرجیو لئونه و ژان لوک گدار اشاره کرد.

در بخشی از کتاب می خوانیم:

من خودم را قبل از هر چیز یک صنعت‌گر می‌دانم. یک صنعت‌گر قابل، هرگز خودم را هنرمند ندانستم. هرگز فکرش را هم نکردم که کار من یک کار هنری است. همیشه سعی و کوشش من در کار فیلم‌سازی این بوده که داستان‌ها را به بهترین شکل ممکن تعریف کنم. خود من واقعاً نمی‌دانم که این‌ها آثار هنری هستند یا نه و علاقه‌ای هم به دانستن ندارم. تنها چیزی که می‌دانم این است که به هنگام ساختن این فیلم‌ها و قلب و روحم را به کار انداختم و طرز دیوانه‌واری از ساختنشان لذت برده‌ام. کلمه هنرمند انسان را دچار ناراحتی و شرم می‌کند و من به‌هیچ‌وجه نمی‌توانم چنین کلمه‌ای را تحمل‌کنم. درحالی‌که کلمهٔ صنعت‌گر انسانی‌تر، دوست‌داشتنی‌تر و اصیل‌تر است.