کتاب من شور : مجموعه شعر محمود حبیبی‌کسبی را از نامی که بر مجموعه‌­اش انتخاب کرده، از جنس کلمات و لحن اشعارش، از روابط و دوستی­‌هایش با چهره­‌هایی مثلا یوسفعلی میرشکاک و حتی از شکل و شمایل ظاهری‌­اش اگر عکسش را دیده باشید؛ می­‌توان دانست که شیفته تصوف و عرفان است و در راه درک و کسب طیف­‌های منتشره این منشور جد و جهد دارد. نگاهی کلی به این مجموعه نشان می­‌دهد که محمود همچنان‌که ساختار شعر کلاسیک را به خوبی می‌شناسد و بر تکنیک­‌ها، فنون و آرایه­‌های ادبی به خوبی تسلط دارد، مطالعات و تأملات گسترده­‌ای در ادبیات عرفانی دارد و با کلمات، مواضع و نمادهای کاربردی در این اقلیم به خوبی آشنا است. البته محمود بسیار کوشیده که این درک و دریافت­‌ها را با زبانی تازه و امروزی بیان کند که تا حدی در این امر نیز موفق بوده است. اما شاخصه اصلی اشعار محمود و مجموعه «منشور» در این است که برخلاف بسیاری دیگر که در این وادی مدعی­‌اند و البته با این اصطلاحات در حد مثلا فرهنگ لغات و اصطلاحات عرفانی بیشتر آشنا نیستند، او با این مفاهیم انس دارد و با مراجعه به سرچشمه­‌های آن یعنی علوم حدیث و علوم قرآنی به تماشاهایی مخصوص می‌­رسد. زبان این مجموعه محکم، مطنطن و موسیقایی و دارای فخامتی متناسب با درونمایه اشعار است. از کتاب:زاهدا خیز و وضو ساز ز خون دل ما بعد قد قامتی افراز سر بسمل ما سر در یازده در یازده در یازده‌­ای! برو و دور شو و دور شو از ساحل ما حلقه در حلقه ما حلقه بدنامان‌­اند پس مجاور منشین در حرم منزل ما خرقان در خرقان خرقه خونابه به دوش سر به باد یله دادند به یاد دل ما گره از زلف کجش باز کنید و بزنید گرهی کور به کار طلب باطل ما صفحه 27 افتخارات:رتبه اول بخش شعر سنتی چهارمین جشنواره بین‌المللی شعر فجر راه یافته به مرحله نهایی جایزه شعر جوان