چای چوپان : مجموعه شعر

کتاب چای چوپان : مجموعه شعر تصویر فلک یکسره در صحن تو پیداست/ از بس که بدان بال ملایک زده جارو تا صید کند یکنظر از گوشه چشمت/ صیاد زند ناله که: یا ضامن آهو پیش تو دراز است مرا دست گدایی/ با کاسه دل، کاسه سر، کاسه زانو عباس احمدی در مجموعه شعر «چای چوپان» از این قبیل شیرین زبانی و دلنشین سخن گفتنها کم ندارد. مجموعهای که علیرغم مقداری فراز و فرود در مجموع با زبانی پر اتفاق، غیر قابل پیشبینی و در عین حال شیرین و با تخیلی فعال و خلاق، مجموعهای موفق و خواندنی است. در گستره زبان، شاعر در این مجموعه آمیزهای از اصطلاحات و تکیهکلامهای کاربردی رایج امروزی مردم را با لحن فخیم ادبی و زبانی تمثیلگرا به خوبی تلفیق کرده است که حاصل کار بسیار دلنشین از کار در آمده است. او با مهارت از هر نوع کلمهای که به ذهنش رسیده استفاده کرده و در نتیجه علاوه بر گسترش دایره واژگانیاش به زبانی تر و تازه دست یافته است. زبانی که البته قدرت ترکیبسازی شاعر نیز رکن دیگری از هویت آن است. همراهی این زبان تازه با غرابت تخیل باعث شده که اشعار عباس احمدی متفاوت یا به قول خودش نامأنوس به نظر بیاید: «دیشب که از پلک خدا فانوس میریخت از چشم من اشعار نامأنوس میریخت» قسمتی از کتاب:تاشو، نه! مثل کاغذ کاهی مچاله شو اصلاً بمیر و وارد سطل زباله شو با خاطرات آهکی‌ات واکنش بده برگرد از هوی‍ّت خود، استحاله شو این تحفه را به صورت درویشی‌ات بپاش این برگ سبز را ب‍ِچ‍ِلان و تفاله شو در متن باش و حاشیه‌ها را قلم بزن در روزنامه دفن شو و سرمقاله شو یک سال کم کن از هذیان یتیمی‌ات یعنی دوباره کودک بیست‌و‌سه ساله شو صفحه 57