کتاب به جرم شعر : مجموعه شعر مجموعه «به جرم شعر» سرودههای علی حاجتیان فومنی را اگر در یک قاب بخواهیم تعریف کنیم، مجموعهای با شعرهایی آرام و معتدل بهترین تصویری است که در این قاب میتواند برای شکل گرفتن این تعریف نقش ببندد. شعرهایی آرام که زبان آنها نیز در تعادلی میان یک زبان فخیم رسمی و زبان معمول کاربردی امروزی شکل و قوام یافته است. این تعادل و میانهروی را میتوان در کاربرد بین عناصر مختلف شعر مثل عاطفه و تخیل، تکنیکهایی مثل عینیتگرایی و ذهنیتگرایی و همچنین در گستره محتوا بین سنت و تجدد و شعر عاشقانه و متعهدانه به وضوح مشاهده کرد و آن را الگویی برای دیگر شاعران جوان دانست. علی حاجتیان شاعر عاشقانهسرایی است. عاشقانههایی نرم و آرام با اندوهی ملایم و دلنشین. شعرهای حاجتیان چندان در پی هیاهو و خودنمایی نیستند، آراماند و بیادعا و میشود فهمید که شاعر آنها را بدون تقلا و بیشتر برای دل خود سروده است. میشود فهمید که شاعر چندان دغدغه پسند این و آن را ندارد و همین امر او را با کلمات صمیمی و بیتعارف ساخته است. این شاخصه و همچنین مطلعهای درخشان شعرهای علی، ثابت میکند که او یک شاعر فطری و شعرهایش بیشتر جوششی است. این مجموعه ویژگی مهم دیگر هم دارد و آن جسارت طبعآزمایی شاعر در وزنهای مختلف است. از کتاب:وقتی که عاشقم به سفر فکر میکنم عاقل که میشوم، به خطر فکر میکنم ابری است آسمان دلم بی تو هر غروب حالا فقط به دیده تر فکر میکنم عمری است در اتاق تهی با خیال خویش با چشمهای مانده به در فکر میکنم یلداست بخت من به بلندای زندگی بیهوده در شبم به سحر فکر میکنم فنجان قهوه حاضر و آماده روی میز دارم به تو ـ به تنگ شکر ـ فکر میکنم صفحه 43