کتاب بررسی تاریخی تفکر شیعه اثنی عشریه در این تحقیق تأکید شده که آغاز تفکر شیعه درباره امامت مربوط به عصر پیامبر(ص) است و نخستین کسانی که این عقیده را داشتند، اصحاب آن حضرت بودند. این تحقیق شامل چهار فصل به شرح فصل اول: مفاهیم و منابع (در مورد شیعه، امامیه، اثنی عشریه ...)، فصل دوم: ادوار تاریخی شیعه امامیه، فصل سوم: مبانی روایی شیعه امامیه اثنی عشریه و فصل چهارم: شیعه اثنی عشریه، استمرار تفکر امامیه است. در بخشی از مقدمه نویسنده می‌خوانیم: شیعه امامیه اثنی ­عشریه ـ معتقدان به دوازده امام ـ که یکی از دو گروه بزرگ مسلمانان در جهان به شمار می‌روند، معتقدند همان فرقه ناجیه ـ مورد اشاره در حدیث نبوی هفتاد و سه فرقه‌اند؛ زیرا به اعتراف مخالفانشان، رسول خدا(ص) شیعه امیر مؤمنان را رستگاران روز قیامت خوانده و اهل نجات شمرده است. مصداق شیعه در سخنان پیامبر(ص) نمی‌تواند گروهی جز شیعیان باشد که بعدها امامیه اثنی­ عشریه نامیده شدند. آنان که دنباله‌رو اسلامشان­ اند، از عصر پیامبر(ص) شیعه علی(ع) نامیده می‌شدند؛ هرچند افزوده ­شدن واژه امامیه به سبب تأکید بر مقام معنوی ائمه:، افزون­بر جایگاه صرف سیاسی و واژه اثنی ­عشریه به دلیل عینیت­یافتن اعتقاد به دوازده امام بوده است. از سوی دیگر، منتسبان به شیعه امامیه اثنی­ عشریه تنها گروهی هستند که برای گمراه­ نشدن از صراط مستقیم، در کنار قرآن به عترت پیامبر(ص) یکی از دو میراث گرانبهای باقی‌مانده از ایشان ـ تمسک جسته‌اند و ایمان به سخن پیامبر(ص) را مبنی بر جدا نشدن عترت و قرآن از هم، برای هدایت مردم، در مقام عمل نیز به اثبات رسانده‌اند. تنها آنان عترت پیامبر(ص) را مراجع علمی و فقهی می‌دانند و اگر شیعه امامیه اثنی‌عشریه نبود، به واقع، گروهی نبود که در کنار قرآن، به عترت نیز چنگ زند و به فرمایش پیامبر(ص) عمل کند. در واقع، اگر اعتقاد آنان درباره امامان دوازده­‌گانه معصومشان نبود، مصداق عترتی که از قرآن جدا نمی‌شود، تا در حوض بر پیامبر وارد شود، شناخته نمی‌شد و این حدیث پیامبر(ص) مفهوم روشنی نمی‌یافت.