ما در کجای تاریخ قرار گرفتهایم؟ ایران پنجاه سال پیش و صدسال پیش چگونه بود؟ ایران هفتصد سال و دو هزار سال پیش چگونه بود؟ ایران صد سال آینده چگونه خواهد بود؟ آینده ما ریشه در حال و گذشته ما دارد. پس از هشتصدسال غفلت، ایران به حرکت درآمده است، از غفلت آگاه شده است، به عقبماندگی خود آگاه شده است، آیا به راهی که باید برود آگاه است؟ آیا خرد و بصیرت بر رفتار ما حاکم شده است؟ آیا دنیای مدرن و مبانی آن را درک کردهایم؟ برای آینده خود چه چیزی ترسیم کردهایم؟ آیا برای استفاده از استعدادهای طبیعیمان، برای استفاده از منابع طبیعیمان، برای استفاده از موقعیت تاریخی و جغرافیایی خود آمادگی و ابزار لازم را کسب کردهایم؟ جامعه ما تا چه اندازه از تاریخ دور و نزدیکمان عبرت گرفته است؟ تا چه اندازه آمادگی داریم از خودمان و از منافعمان در مقابل دیگران دفاع کنیم؟ آیا به قعر تاریخ فرستاده خواهیم شد مانند برخی از قومها، یا به کشوری تأثیرگذار و پایدار در تعاملات جهانی تبدیل خواهیم شد؟ مؤلف در این کتاب میکوشد به این سئوالها بپردازد و پاسخ در خور بدهد.