قرآن کریم راه راست و مسیر مستقیم به طرف تکامل را می‌شناساند و آدمیان را به سوی حقیقت هدایت می‌کند و آدم خاکی را به اوج تعالی و ترقی رهنمون می‌شود. خداوند قرآن را وسیله هدایت قرار داد تا آدمیان با تمسک به این رشته محکم راه سعادت را بیابند و به مراحل عبودیت و انسانیت برسند. قرآن‌پژوهان در طول تاریخ اسلام کوشیده‌اند مطالب و غوامض این کتاب مقدس را آسان کنند و به زبان روز برای مردم بازگو نمایند؛ چه، قرآن پویا و مفاهیمش سیال است و معارفش هیچ‌گاه توقف ندارد و کهنه نمی‌شود. هر گروهی به اندازة درک و فهم خود از قرآن برخوردار می‌شوند و به دریافتی تازه می‌رسند و به این ترتیب هر روز باب جدیدی برای خوانندگان قرآن و پژوهشگران باز می‌شود. از آنجا که شیعیان ارتباط گسترده‌تری با مهبط وحی و ثقلین داشته‌اند، آثار گرانقدر بسیاری را پدید آورده‌اند که در کتاب حاضر کم و بیش به عمده آنها اشاره شده است و از این روی منبع بسیار مهمی برای پژوهندگان علوم قرآنی فراهم آمده است. این کتاب در شش مبحث و چندین فصل به شرح زیر تنظیم و تدوین شده است: مبحث اول: محمد(ص) و قرآن (شامل پنج فصل: پیغمبر اسلام(ص)، اوضاع مکه، ابتدای بعثت، کیفیت نزول وحی، اولین آیه‌ای که بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد)، مبحث دوم: تاریخ قرآن (شامل این یازده فصل: دوره‌های نزول قرآن، نویسندگان قرآن، جمع‌آوری قرآن، تاریخ و محل نزول سُور قرآن، قرآن در زمان خلفای راشدین، اعراب و نقطه‌گذاری در قرآن، اصطلاحات قرآن، خط و زبان قرآن، قرائت قرآن، قاریان قرآن، اسامی قرآن و معانی آن)، مبحث سوم: تفسیر قرآن (با پنج فصل: علم تفسیر، تفسیر و تأویل، علم تفسیر و غرض و فایده آن، آغاز علم تفسیر، فِرَق مختلف اسلامی)، مبحث چهارم: تفسیرها و مفسران شیعه در طول تاریخ (با بیان تفکیکی تفسیرها و مفسران از قرن اول هجری تا عصر حاضر)، مبحث پنجم: ترجمه قرآن و مبحث ششم: علوم مختلفه مربوط به قرآن.