کتاب شباویز منیژه آرمین «شباویز» را در ادامه رمان «شب و قلندر» نوشته است و تم غالب در این دو کتاب، گستره زمانی استقرار قاجار تا مشروطه را دربرمی‌گیرد، سیر وقایع در این رمان حول و حوش زندگی «شیرین نگار» و «افراسیاب» و پنج فرزند آن‌هاست و از روز عروسی «نرگس خاتون» آغاز ‌می‌شود. این عروسی بیش‌تر از آن که بزم عروسی باشد صحنه‌ کشمکش چند گروه سیاسی و مخالف است. «ظل السلطان» پسر شاه قاجار که به واسطه صمصام‌خان به این عروسی دعوت شده می‌خواهد تا از این فرصت استفاده کرده طرفدارانی را از این جمع برای خود دست‌و پا کند. از آن‌ طرف شیرین‌نگار مادر عروس از پسر‌هایش شیرمحمد، شمس الدین و رضاداد می‌خواهد که در برگزاری هر چه آبرومندانه‌تر این عروسی تلاش کنند اما رضاداد اجرای نمایشی مبتنی بر متن میرزاده عشقی را به ‌وسیله جمعی از هنرمندان ترتیب می‌دهد که منظور از آن بازتاب اعمال ناعادلانه رژیم وقت است و از همین‌جا است که کشمکش اصلی داستان شکل می‌گیرد. ویژگی چشمگیر این کتاب آن است که نویسنده به طور مستقیم به وقایع و اوضاع نابسامان اواخر زمان قاجار نمی‌پردازد، بلکه با بهره‌گیری از بیان خاطرات یک خانواده مومن و مخالف به این برهه تاریخی می‌نگرد که این تمهید جذابیت اثر را برای مخاطبان دوچندان می‌کند. قسمتی از کتاب: جهانگیر روزنانه «مرغ سحر» را پرت کرد روی زمین و گفت: «نرگس‌خاتون، این هم روزنامه برادر تو است.» نرگس‌خاتون به عنوان روزنامه «مرغ سحر» نگاه کرد و به تاریخ آن که زیرش بود: سوم آبان 1296 و به تیترها. جهانگیر، روزنامه را از دست او در آورد و با حرکتی عصبی آن را ورق زد و گفت: «نگاه کن. شاهکار برادرت را ببین. توی صفحه دوم، آن هم پائین صفحه، خبر مرگ سردار اسعد را نوشته. انگار با ما پدرکشتگی دارد.» صفحه 70