کتاب جاسوسی در حزب (برادران یزدی و حزب توده ایران ) در معرفی این کتاب عنوان شده است: «در تاریخ حزب توده ایران، نکته‌های ناروشن و ناگشوده بسیاری دیده می‌شود. ماجرای جاسوسی حسین یزدی برای ساواک‌، بی‌شک یکی از این نکته‌های ناروشن و ناگشوده تاریخ حزب توده است. اگرچه در میان خاطرات رهبران و کادرهای حزب گاه اشاراتی کلی و گذرا به این ماجرا دیده می‌شود؛‌ اما همین اشارات کلی نیز آن‌چنان آغشته به ناراستی‌های «مصالح حزبی» و «منافع فراکسیونی» است که کمکی به شناخت چند و چون حقیقت ماجرا نمی‌کند. حسین و فریدون یزدی‌، فرزندان دکتر مرتضی یزدی‌، یکی از اعضای گروه 53 نفر و از مؤسسان حزب توده ایران هستند. آن‌ها در سال‌های 1954 و 1955 برای تحصیل به آلمان شرقی اعزام شدند و در شهرهای درسدن و برلین شرقی به دانشگاه رفتند. حسین از همان آغاز ورود رهبری حزب توده به آلمان شرقی به پشتوانه وجهه پدرش مورد اطمینان رهبری حزب قرار گرفت و مترجم و همراه دکتر رضا رادمنش‌، دبیر اول حزب توده ایران‌، شد. حسین به گفته خود، از همان زمان همکاری خود را با ساواک آغاز کرد. او ساواک را از تمام فعل و انفعالات داخل حزب آگاه ساخت. او از نامه‌های سری حزب عکس‌برداری می‌کرد و آن‌ها را همراه با نشانی فرستندگان نامه‌ها به مرکز سازمان امنیت ایران در شهر کلن آلمان غربی ارسال می‌کرد. حسین و فریدون یزدی به دنبال دستبرد به گاوصندوق منزل رادمنش در اکتبر 1961 دستگیر شدند و هر کدام سال‌ها در زندان‌های آلمان شرقی به سر بردند. کتاب حاضر‌، حاصل مطالعه هزاران صفحه از پرونده‌های مربوط به این ماجرا در آرشیو سازمان امنیت آلمان شرقی (اشتازی) و همچنین گفت‌وگوی مستقیم با حسین و فریدون یزدی است.