کتاب مفاخر ملی - مذهبی 19:چراغ صبح: زندگی‌نامه داستانی شهید محمدعلی رجایی حتی سنین کودکی‌اش هم آن‌قدر عظمت داشت که می‌توانست دو محله را که بر سر عزاداری عاشورا نزاع داشتند، با یکدیگر آشتی بدهد؛ داستان هم از میان علم و کتل و صدای به‌هم‌خوردن استکان هیئت‌ها و نقشه محمدعلی برای آشتی آن‌ها آغاز می‌شود. بعد می‌رسد به روزهای شاگردی و دست‌فروشی در سبزه‌میدان. روزهایی که محمدعلی نان و پنیرش را در دستمالی می‌پیچید و برای فروش کاسه و بشقاب‌های گلی از خانه بیرون می‌زد. اما حکومت رزم‌آرا بساط دست‌فروش‌ها را برچید و محمدعلی وارد نیروی هوایی شد. 

داستان با روایت خاطراتی زیبا و خواندنی از برخورد محمدعلی رجایی با مردم در لباس نظامی و سرانجام استعفای او ادامه پیدا می‌کند. اصغر فکوری نویسنده کتاب «چراغ صبح»، زندگینامه این شهید را به شیوه خطی و کلاسیک و بدون پیچیدگی‌های ساختاری روایت می‌کند؛ اما نثر پخته نویسنده و شگفتی حوادث زندگی محمدعلی رجایی، خواندن داستان را برای مخاطب جذاب و دوست‌داشتنی می‌کند. او داستان را با ورود شهید رجایی به جلسات سخنرانی آیت‌الله طالقانی و علاقه‌مندی‌اش به آن بزرگوار ادامه می‌دهد. جلساتی که بیش از گذشته موجب فعالیت محمدعلی رجایی در زمینه تکثیر و توزیع اعلامیه‌های امام خمینی (ره) می‌شود. دوران معلمی او در بیجار با توصیف‌های درخشان نویسنده از طبیعت روستا و علاقه بچه‌ها به معلمشان، یکی از فصل‌های خواندنی کتاب را تشکیل داده است. برخی ماجراها مثل ماجرای جاسازی اعلامیه‌ها در جعبه‌های انگور و رساندن آن‌ها به قزوین و در نهایت دستگیری و بازجویی او توسط ساواک به‌خوبی توانسته‌اند بار تعلیق داستان را به دوش بکشند. ماجرای زندگی آن شهید، تا پیروزی انقلاب و وقوع پی‌درپی حوادث پس از آن و انتخاب وی به‌عنوان رئیس‌جمهور و در نهایت شهادت آن دولتمرد انقلاب ادامه پیدا می‌کند.

در  قسمتی از کتاب می‌خوانیم

کسی داشت به سمتش می‌دوید. سربالا آورد و احمد را دید. احمد بی‌آنکه توقف کند، گفت: «پاک نیستی... پاک نیستی...» و بی‌آنکه آشنایی بدهد، گذشت. اما محمدعلی تصمیم گرفته بود هر جوری هست، اعلامیه‌ها را برساند. احمد قبلاً به ابراهیم هم خبر داده بود که لو رفته‌اند. اما ابراهیم هنوز سر جایش ایستاده و منتظر رسیدن محمدعلی بود. وقتی ابراهیم محمدعلی را دید، از روی مهتابی پرید پایین. محمدعلی به‌سرعت دست برد زیر خوشه‌ها و بسته اعلامیه را درآورد و به‌طرف ابراهیم پرت کرد. صفحه 74