روانشناسی و دین

یونگ، در دستگاه روانشناسی خود، که مبتنی بر پژوهش های تجربی می باشد، می کوشد که پدیده های گوناگونی را که به انسان مربوط اند - و از جمله دین را - بر بنیاد شیوه های علمی بررسی کند و از توسل به هرگونه ملاحظات فوق طبیعی یا فلسفی بپرهیزد. او، در تبیین مفهوم ها و اعمال دینی، پای فعالیت خلاق ضمیر ناخوداگاه را به میان می اورد و در عین حال دین را محصول حالت مراقبه و تذکر و توجه دقیق به بعضی عوامل موثری می داند که انسان عنوان «قدرت قاهر» را به آن اطلاق می کند.