ما وارد جامعۀ اطلاعاتی و مجازی شدهایم و راهی نیز برای خروج از آن وجود نداریم. این بدان معنا نیست که افراد و جوامع همچنان باید رؤیای روابط اجتماعی کمتر پیچیده را در سر بپرورانند، بلکه بدان مفهوم است که تأثیر علم و تکنولوژی به گونهای غیر قابل بازگشت، جهانهای مشترک ما را تغییر داده است. این روابط اجتماعی جدید را نمیتوان به اسم جبرگرایی تکنولوژیک رد کرد زیرا آنها تصورها، خیالپردازیها و آینده نگریهای اجتماعی غالب را عرضه داشتهاند و بر این اساس استوار بودهاند که علم به از میان بردن تمایز میان واقعیت و تخیل کمک کرده است. آنچه به نظر میرسید زمانی تیتر مجلات علمی تخیلی باشد، به سرعت در حال تبدیل شدن به امری معمول است. توانایی تغییر ژنتیکی انسانها، حیوانات و گیاهان، توسعۀ ماشینهای هوشمند، روباتها و ارتباطات لحظهای جهانی به گونهای چشمگیر آنچه را ما جهان واقعی میانگاریم، تغییر دادهاند.