ولگردی در کوچه های زبان - یادداشت هایی درباره پدیده های زبانی

کتاب «ولگردی در کوچه‌های زبان: یادداشت‌هایی درباره پدیده‌های زبانی» مجموعه‌ای از یادداشت‌های کورش علیانی درباره‌ی پدیده‌های زبانی است که بخشی از آن‌ها در مطبوعات و برخی دیگر در وبلاگ یا نشریات خاص منتشر شده‌اند. تمام نوشته‌های این اثر حول محور زبان و ساحت‌های گوناگون آن می‌گردد. نویسنده با نگاهی شخصی، روایت‌گر دغدغه‌ها و جذابیت‌هایی است که پدیده‌های زبانی در چهار دهه زندگی‌اش برای او ایجاد کرده‌اند؛ از خاطره بازی با معماها و بازی‌های زبانی کودکی گرفته تا پرسش از ارتباط زبان و قدرت، همه، نقطه عطفی در فهم زیست انسان و نقش زبان در ساختارهای اجتماعی و فردی محسوب می‌شود.

درباره کتاب ولگردی در کوچه‌های زبان

این کتاب مجموعه‌ای است از تأملات و مشاهدات زبانی که نویسنده با دقت و ظرافت بر سرگذشت روزمره، جریان عمومی جامعه و حتی تجربه‌های آموزشی و زیستی خود متمرکز کرده است. علیانی با بهره‌گیری از تجربیات شخصی، نمونه‌هایی زنده و ملموس از تأثیر زبان در زندگی، فرهنگ و قدرت ارائه می‌دهد و گاه با نگاهی انتقادی به نظام‌های آموزشی و هنجارهای تثبیت‌شده، چالش‌های زبان‌آموزی، داوری‌های غیرعلمی و برخورد خودسرانه با خلاقیت‌های زبانی را مورد توجه قرار می‌دهد. سبک نگارش کتاب صمیمی، روایی و مبتنی بر تعامل میان تجربه و تحلیل است و خواننده را با دغدغه‌های زبانی زندگی روزمره آشنا می‌کند تا نقش زبان را نه فقط ابزاری ارتباطی، بلکه بستری برای هویت و کشف معنا ببیند.

چرا باید این کتاب را خواند؟
مطالعه این کتاب برای کسانی که به دنیای زبان و اثرات آن در جریان زندگی اجتماعی، فردی و ذهنی علاقه‌مندند، تجربه‌ای لذت‌بخش است. کتاب دریچه‌ای تازه به نقش‌های متنوع و پیچیده زبان در فرهنگ معاصر باز می‌کند و با روایتی غیرمتعارف، خواننده را به چالش می‌کشد تا فراتر از مرزهای رایج، به زبان و پدیده‌های پیرامونی آن بنگرد. اثر حاضر فرصت مناسبی برای تأمل بر خلاقیت‌های زبانی، جایگاه زبان در قدرت و سلطه اجتماعی و همچنین آسیب‌شناسی فرآیندهای یادگیری و آموزش زبان فراهم می‌آورد. افزون بر این، کتاب انگیزه‌ای برای کاوش بیشتر در عمق زبان و بازشناسی هویت زبانی فردی و جمعی به دست می‌دهد.

خواندن کتاب ولگردی در کوچه‌های زبان را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب به علاقمندان زبان‌شناسی، دانشجویان و پژوهشگران زبان و ادبیات، معلمان و فعالان آموزشی، نویسندگان و روزنامه‌نگاران و همه کسانی که دغدغه فهم عمیق‌تر زبان و تأثیرات آن بر هویت و جامعه دارند پیشنهاد می‌شود. همچنین برای افرادی که شیفته تجربه‌های زیسته زبانی و تحلیل‌های انتقادی از نظام‌های آموزشی و فرهنگی هستند، مطالعه این اثر الهام‌بخش و انگیزه‌آفرین خواهد بود.

در بخشی از کتاب ولگردی در کوچه‌های زبان می‌خوانیم:

«نمیدانم در شهرهای دیگر اوضاع چطور است، اما در تهران هستند کسانی که از ساعت هشت صبح تا ده شب با یک وانت و یک بلندگو کوچه‌ها و خیابانهای شهر را میروند و می آیند و فریاد میزنند. یا چیزی میفروشند (اغلب میوه و سبزی) یا چیزی میخرند (اغلب لوازم منزل) و در حضورشان بسکه صدای بلندگوشان بلند است آسایش تنها خیالی خام است. چند روز پیش، خرمافروش آمده بود و داد میزد و من میشنیدم. هم خندهام گرفته بود و هم چیز یاد میگرفتم. تصور میکردم معلم‌های ادبیات را که حرفهای خرمافروش را بشنوند. بعد در تصور من آن معلمها از عصبانیت دودَستی موهایشان را میکندند. خرمافروش میگفت «بم کرمانه خرما». اگر جمله اش را راست و ریس کنم و طبق قواعد بنویسم می‌شود «خرما بمِ کرمان است» که خیلی بی‌معنی است. اما مردم حرفش را طبق قواعد نمیفهمند و برای همین شک نداشتند منظورش این است که «[اینکه آورده ام] خرما [یِ] بمِ کرمان است». باز خرمافروش فریاد میزد «خرماخوری خرما». باز اگر طبق قواعد بنویسمش، میشود «خرماخور هستی خرما» که معنی درستی ندارد. و باز مردم بیخیال قواعد میشوند و خوب میفهمند که می‌گوید «[اگر] خرماخور هستی، [بفرما!این هم]خرما». خرمافروش میگفت «ضدّسرطانه خرما». که این یکی را طبق قواعد هم میشد فهمید؛ یعنی «خرما ضدّ سرطان است» ».