- مجموعه کتابهای آموزش نویسندگی 3  نوشته ریموند آبستفلد، نویسنده آمریکایی است.

در بخشی از کتاب صحنه پردازی در رمان می‌خوانیم:

واژۀ «صحنه» از تئاتر آمده است و حادثه‌ای را می‌رساند که در یک مکان و زمان خاص اتفاق می‌افتد. ‌این اصل در ادبیات داستانی هم مصداق دارد: صحنه زمانی شروع می‌شود که شخصیت‌ها وارد جایی شوند یا جایی را ترک کنند. ‌یا حادثه ممکن است در یک جای واحد رخ دهد و مهم هم نیست که چه تعداد شخصیت در حال رفت و آمد به آن مکان باشند. ‌قدرت عاطفی یک صحنه به میزان توجه خواننده به اتفاق صحنه بستگی دارد. ‌حرکت بیش از حد بین مکان‌های مختلف موجب حواس‌پرتی خواننده می‌شود. ‌در‌ واقع، بخشی از قدرت صحنه ناشی از احساس وحشت از محیط بسته‌ای است که شخصیت در آن گرفتار شده است و باید با آن و هر قضیه‌ای که در آن است مواجه شود. ‌زمان و مکان یک صحنه شبیه قاب نقاشی است، هدف آن تقویت اثر هنری است، نه منحرف کردن توجه خواننده. اما نویسندگان باید بدانند که برای نویسندگی نه قوانینی سفت و سخت، بلکه فقط اصول کلی وجود دارد. ‌در حالت کلی، صحنه در یک جای خاص اتفاق می‌افتد (اگرچه ممکن است اینجا متحرک باشد، مانند اتومبیل، قطار، هواپیما). ‌اما صحنۀ عالی صحنه‌ای است که چند مکان یا حتی ابعاد مختلف داشته باشد. ‌چنین صحنه‌ای پیچیده‌تر است. بنابراین، تأثیرش روی خواننده به مهارت نویسنده بستگی دارد.