کتاب نقش انگلیس در فتنه هزار و سیصد و هشتاد و هشت این کتاب برای نخستین بار در زمستان 1389 با توجه به اسناد موجود در آرشیو این مؤسسه به چاپ رسیده است که به تحلیل روابط بین ایران و انگلستان و بخصوص در وقایع بعد از انتخابات (فتنه 88) پرداخته است. انگلیسی ها قبل از انتخابات دو حرکت تاثیر گذار جهت پیشبرد اهداف خودشان انجام داده بودند که اولی تاسیس یک شبکه تلویزیونی به زبان فارسی بود و دومی اعزام یک سفیر جدید تازه نفس جهت رویارویی به نام سایمون گس بود. در جریان وقایع انتخابات این سفارتخانه که از آن به عنوان لانه جاسوسی جدید نیز یاد می کنند از هیچ فعالیت و عملی در مورد دخالت در امور داخلی ایران کوتاهی نکرد که از آن جمله میتوان به اعترافات حسین رسام اشاره کرد. این اتفاقات آنقدر برایشان مهم بود که آنها با تمام قوا از مقامات رسمی و غیر رسمی این کشور نظیر نخست وزیر، وزیر امور خارجه، پارلمان،…. وارد عرصه شدند تا از عملکردشان به نوعی حمایت کنند. در قسمتهایی از این کتاب چنین می خوانیم: آغاز مناسبات دیپلماتیک ایران و انگلیس به‌عهد صفویان برمی‌گردد. انگلیسی‌ها از همان زمان سعی در تحکیم نفوذ و موقعیت خود در ایران داشتند. دولت انگلیس به‌دنبال خروج پرتغالی‌ها و هلندی‌ها از خلیج فارس، قدرت بلامعارض در این منطقه بود. در این میان،ضعف و عدم کفایت برخی دولتمردان ایرانی در عصر قاجار و وابستگی پهلوی اول و دوم به انگلیس، باعث شده بود تا زمینه و بستر لازم جهت دخالت‌های رسمی و غیررسمیبریتانیا در ایران فراهم آید. در این حال،انکار حقوق ایران در خلیج‌فارس و اشغال جزایر سه‌گانه‌ی ایرانی ابوموسی،تنب کوچک و تنب بزرگ توسط بریتانیا، به انحراف کشاندن انقلاب مشروطه، ساخت فرقه‌های ضاله(مانند بهائیت) وترویج آنها، دامن زدن به اختلافات داخلی،تشکیل مجموعه‌های سرّی نظیر آدمیت و ایجاد لژهای فراماسونری، طراحی دو کودتا (3 اسفند 1299و 28 مرداد 1332)،اشغال ایران و تقسیم آن به سه منطقه‌ینفوذ(روسیه در شمال،انگلیس در جنوب و یک منطقه‌ی بیطرف)،تحمیل قراردادها ومعاهدات ننگین، جدایی هرات از ایران، دخالت‌های آشکار در انتخابات مجالس قانون‌گذاری، غارت نفت ایران، نفوذ در حاکمیت و بلندپایگان حکومتی، ضدیت با انقلاب اسلامی و دخالت‌های مکرر آن در امور داخلیو خارجی ایران و از جمله انتخابات دهم ریاست‌جمهوری و مسائل پس از آن، تنها گوشه‌ای از پرونده‌ی سیاه و تاریک انگلیس در ایران است. بی‌شک دهمین انتخابات ریاست‌جمهوری در کشورمان حماسه‌ی بزرگی بود که قریب 40 میلیون ایرانی در پای صندوق‌های رأی حاضر شده و با مشارکت 85 درصدیخود رکورد جدیدی در جهان آفریدند که بی‌شک برنده‌ی نهایی آن ملت ایران بود. این حماسه بازتاب گوناگونی در جهان از جمله انگلیس داشت. در این میان دخالت آشکار مقامات رسمی و غیررسمی این کشور در سطوح عالی نظیر نخست‌وزیر، وزیر امورخارجه، پارلمان، سرویس امنیتی این کشور، سفارت انگلیس در تهران و رسانه‌های تحت امر دولت انگلیس مانند سرویس جهانی بی. بی. سی در قبال این حماسه‌ی بزرگ از جوانب مختلف قابل تحلیل و ارزیابی است؛ به‌نحوی که کارکرد تلویزیون فارسی بی. بی. سی در قبال ایران از یک رسانه‌ی مستقل و یا نیمه‌مستقل که ادعا می‌کند، به‌عنوان یک رسانه‌ی صرفاً معارض و مخالف عمل کرده و می‌کند.لذا دولت ایران از ابتدای حضور تلویزیون فارسی بی. بی. سی هیچ‌گونه همکاری با آن نداشته و هرگونه همکاری اشخاص و افراد با این رسانه‌ی معارض را ممنوع کرده‌است.