هرگز یک فرشته رامبوس یک عاشقانه آرام؛ این زیباترین تعبیری است که می‌توان درباره تازه‌ترین اثر داستانی لیدا طرزی به کار برد. طرزی که پیش از این نام وی بیشتر با عنوان یک مترجم چیره‌دست که بسیاری از عناوین مجموعه کتاب برگزیدگان جایزه اُ. هنری را ترجمه کرده، شناخته شده بود، در این اثر داستانی یک روایت عاشقانه و جذاب میان دو نوجوان پرداخته است. دو نوجوانی که پیوندهای مذهبی و حانوادگی میان آنها فاصله انداخته است. «هرگز یک فرشته را مبوس» با یک تقلای عاشقانه آغاز می‌شود. نوجوانی که دل در سودای دلبری از دختری جوان بسته است برای رساندن پیام و نامه‌اش به او دست به یک ماجراجویی جذاب می‌زند و این تقلا و روبرو شدن او و محبوبش در ادامه یک عاشقانه جذاب و آرام در دل این ماجرا خلق می‌کند. طرزی در روایت خود به زیبایی تمام؛ نمک طنز را جا داده است و همین طنازی به‌قاعده و شیرین زیبایی داستان او را دو چندان کرده است. در عین حال او در این اثر خود را نویسنده‌ای متعقد به قواعد ژانر نشان می‌دهد و داستانش را بر مبنای یک تک داستان قوی و طرحی جذاب و نیز چینش سلسله حوادث مرتبط با هم بسیار جذاب از کار درآورده است. نکته مهم در این داستان اما نمایشی از چگونگی پیوند و زندگی انسان‌ها با عقاید مذهبی مختلف با یکدیگر است و به همین اعتبار می‌توان این داستان بلند را اثری تقریبی و بین‌المذاهبی نیز به شمار آورد. هر چند که نویسنده در این داستان تلاش کرده است تا از تم خلق یک داستان مذهبی فاصله بگیرد اما پیوند میان باورهای مذهبی و زندگی روزانه و خلق موقعیت‌هایی که یک سر آن افراد و مکان‌های مذهبی مانند کلیسا است توانسته به زیباترین شکل ممکن و با جذابیتی مثال زدنی به داستان سر و شکل بدهد. داستان «هرگز یک فرشته را مبوس» به دور از هر نوع پیچیدگی زبانی و روایی تالیف شده است. برای نویسنده این اثر قصه و حس‌انگیزی شخصیت‌های آن در دل مخاطب بیشتر از نمایش چهره‌های متفاوت از آنها دارای اهمیت بوده است و به همین خاطر این داستان را می‌توان با سرعت و بدون توقف تا انتها خواند و از خوانش یک نفس آن لذت برد. در یک نگاه کلی لیدا طرزی دست به خلق اثری زده است که از منظر استفاده از قهرمانانی غیر بومی در دل داستان یک موفقیت قابل توجه در داستان‌نویسی ایرانی برای نویسنده آن به شمار می‌رود و در کنار سایر مواردی که از آن یاد شد این اثر را به متنی خواندنی و قابل توجه مبدل کرده است.