رزمندگان در دوران دفاع مقدس رشادت‌های فراوانی از خود نشان دادند. محمود روشن ماسوله یکی از جانبازان شهرستان ری است که در آن زمان یک بسیجی داوطلب برای اعزام به خط‌های مقدم بود که حال، خاطرات خود را از آن روزها و حال و هوا در کتاب “اعزامی از شهرری” بازگو می‌کند. این کتاب توسط انتشارات سوره مهر در قطع رقعی و با 556 صفحه به چاپ رسیده است.

درباره کتاب اعزامی از شهر ری

در مسیر شکل‌گیری، تحقق، و تداوم انقلاب اسلامی ایران، به‌عنوان یک انقلاب شگرف و تأثیرگذار و مردمی، عناصر متعددی نقش داشته و دارند که به‌جرئت بارزترین این عناصر مؤثر را می‌توان رهبری دینی و عشق و علاقه اقشار و لایه‌های گوناگون اجتماع به دفاع از اسلام و ارزش‌های اصیل و ریشه‌دار اخلاقی - فرهنگی اجتماع دانست.
 در تمامی سال‌های قبل و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، توان و همت بسیاری از مردان و زنان در اقصا نقاط کشور، صرف مبارزه و مقابله با اندیشه‌ها و اقدامات توطئه‌گران و خنثی‌کردن تهدیدات دشمنان داخلی و خارجی جمهوری اسلامی ایران شده است.
اعزامی از شهرری، کتاب خاطرات خودنوشت آقای محمود روشن ماسوله، روایت صادقانه از حیات و حرکت اجتماعی یک نوجوان در مسیر پیوستن به صفوف رزمندگان بسیجی و حضور داوطلبانه در صحنه‌های نبرد است. صاحب خاطرات، بادقت در جزئیات و ضمن طرح مستندات فراوان، خاطرات دوران کودکی و نوجوانی خود، و رزم و جانبازی و ایثارگری در راه باور و اعتقاد و آرمان‌های متعالی نسل جوان برآمده از انقلاب در دهه شصت را روایت کرده است

در بخشی از کتاب می‌خوانیم 

کتاب اعزامی از شهرری آن روز غروب 13 اسفند سال 1365 بود. وقتی می‌خواستم سوار آمبولانس شوم برگشتم و پشت سرم را که سمت مغرب بود نگاه کردم. آفتاب داشت غروب می‌کرد. خورشید چنان سرخ‌رنگ شده بود که گویی از آسمان هم خون می‌بارید. زمین از خونِ خوب‌ترین فرزندان ین مرزوبوم که شاید تا مدت‌ها بعد چنین جوانانی به خود نبیند سرخ شده و آسمان هم رنگ خون به خود گرفته بود. غروب غم‌انگیز و حزن‌آلودی بود. پیکر پاک تعداد زیادی از عزیزانی که مادرانشان چشم‌انتظارشان بودند، کمی آن‌طرف‌تر جامانده بود. بغضم گرفت . ولی اشکم نیامد. در آن لحظه آن قدر دنیا را خوار و ذلیل دیدم که هیچ ارزشی بالاتر از خونی که این بزرگ‌مردان نثار اسلام و آزادی و حفظ تمامیت ارضی و اقتدار این مملکت کرده بودند، در نظرم وجود نداشت. آن روز فکر می‌کردم دیگر پایان عمر زمین فرارسیده و بااین‌همه مصیبت، محال است زندگی ادامه یابد و بار دیگر خورشید طلوع کند