کتاب فرهنگ برو بچه های ترون : کلمه های ویژه ، واژه ها ،اصطلاحات و ضرب المثل های تهرانی «فرهنگ بروبچههای ترون» شامل سه بخش است: «کلمات ویژه»، «واژهها و تعبیرات» و «اصطلاحات و ضربالمثلها». لازم به توضیح است که بخش سوم بیشترین حجم کتاب را تشکیل داده است. زندهیاد احمدی در ویراست دوم این کتاب، تعدادی واژه و ضربالمثل به کتاب اضافه کرد و همچنین اشکالات ویراست نخست نیز توسط ویراستار برطرف شد. زندهیاد احمدی این کتاب را به دخترش آزیتا احمدی تقدیم کرده بود. زندهیاد احمدی در بخشی از پیشگفتار خود بر این کتاب نوشته است: «چه بسا زبانشناسان نحوه گفتار ساکنان اصیل تهران را لهجه بنامند، اما من دوست دارم لفظ «لهجه» را کنار بگذارم و به لهجه تهرانی زبان بگویم؛ به خاطر وسعتش، به خاطر زیباییاش، به خاطر گرمیاش. زبان تهران زبان عشق و دلدادگی است، زبان اپراست، زبان شعر و ترانه است، زبان لوطیها و داش مشدیهاست که پیشینیانمان به میراث گذاشتهاند و خود چهره در نقاب خاک کشیدهاند... تهرانیها خیلی از صداها را از گفتارشان حذف کردهاند و تعدادی صدا به کلماتشان افزودهاند تا زبانشان بیشتر به دل بنشیند.» زندهیاد احمدی در بخش دیگری از این پیشگفتار درباره آینده زبان تهرانی نوشته است: «زبان تهرانی زبانی است جذاب، شیرین و همهپسند و همهگیر که در این شصت هفتاد سال اخیر به همه جا نفوذ کرده و در آینده نیز به نفوذش ادامه خواهد داد و به همه جا سرک میکشد اگر این حرکت تداوم خود را حفظ کند که میکند شاید 100 الی 150 سال آینده زبان تهرانی جایگزین سایر لهجهها شود، اما خود بچههای تهران آن هنگام دیگر نیستند که برپایی امپراتوری زبانشان را جشن بگیرند.»