فلسفه برای زندگی و دیگر موقعیت‌های حساس نوشته جولز اونز، کتابی است که تلاش می‌کند آموزه‌های فلسفه کهن، به‌ویژه مکتب آتن و فیلسوفانی مانند سقراط، افلاطون و ارسطو، را برای حل مشکلات زندگی مدرن به کار گیرد. اونز با زبانی روان و مثال‌های کاربردی، نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از فلسفه برای بهبود سلامت روان، مقابله با اضطراب، افسردگی و سایر چالش‌های زندگی استفاده کرد.

درباره کتاب فلسفه برای زندگی و دیگر موقعیت‌های حساس

این کتاب یک راهنمای عملی برای بهره‌گیری از فلسفه در زندگی روزمره است. نویسنده با بررسی تعالیم فیلسوفان مکتب آتن، تلاش می‌کند به پرسش‌های اساسی درباره معنا، خوشبختی، و کنترل درونی پاسخ دهد. او نشان می‌دهد که چگونه یک فرد می‌تواند با بهره‌گیری از این آموزه‌ها، روز خود را با آرامش و آگاهی بیشتری سپری کند.یکی از مباحث کلیدی کتاب، نظریه اپیکتتوس درباره کنترل است. اونز توضیح می‌دهد که بسیاری از رنج‌های ما ناشی از این دو اشتباه‌اند:1. تلاش برای کنترل چیزهایی که خارج از اختیار ما هستند.
2. عدم پذیرش مسئولیت افکار و باورهای خود.
او نشان می‌دهد که چگونه این دو خطا به مشکلات روانی و هیجانی منجر می‌شوند و چطور می‌توان با اصلاح این طرز فکر، زندگی متعادل‌تری داشت.

خواندن کتاب فلسفه برای زندگی و دیگر موقعیت‌های حساس را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

فلسفه برای زندگی و دیگر موقعیت‌های حساس مناسب افرادی است که به فلسفه، روان‌شناسی، و خودشناسی علاقه دارند. کسانی که به دنبال راهکارهایی عملی برای مدیریت استرس، اضطراب و مشکلات زندگی روزمره هستند، می‌توانند از این کتاب بهره ببرند. همچنین، این اثر می‌تواند برای دانشجویان فلسفه و علاقه‌مندان به فلسفه رواقی نیز جذاب باشد.

در بخشی از کتاب فلسفه برای زندگی و دیگر موقعیت‌های حساس می‌خوانیم:

چگونه اشتباه در کنترل ما را می‌رنجاند
اپیکتتوس استدلال می‌کند بسیاری از رنج‌ها از این ناشی می‌شوند که دو اشتباه می‌کنیم: اول، سعی می‌کنیم کنترل حاکمیت مطلق خود را روی چیزی در محدودهٔ 2 نشان دهیم؛ چیزی که در اختیار و کنترل‌مان نیست. سپس، زمانی که در کنترلش شکست می‌خوریم، احساس بیچارگی، بی‌اختیاری، عصبانیت، گناه، اضطراب، یا افسردگی می‌کنیم. دوم، مسئولیت محدودهٔ 1، یعنی افکار و باورهای‌مان را که در کنترل‌مان هستند، برعهده نمی‌گیریم؛ درعوض، دنیای بیرون، والدین‌مان، دوستان‌مان، شریک زندگی‌مان، اقتصاد، محیط، یا سیستم طبقاتی را مسئول باورهای‌مان می‌دانیم و سپس دوباره کارمان به احساس ناراحتی، بیچارگی، فریفتگی، بی‌اختیاری و ناتوانی در برابر شرایط بیرونی می‌کشد.بسیاری از بیماری‌های روانی و اختلالات هیجانی از این دو اشتباه سرچشمه می‌گیرند. این موضوع حتی دربارهٔ بیماری‌های روان‌پریشانه صادق است؛ بیماری‌هایی که اغلب به‌دلیل ناتوانی از برقراریِ حدودِ مناسب برای خود و درک این‌که چه‌چیزی در کنترل‌تان است و چه‌چیزی نیست آشکار می‌شود. برای مثال، بیماران دچار اسکیزوفرنی115 اغلب خیالات بدگمانانه‌ای دارند دربارهٔ این‌که ذهن‌شان را نیروهای بیرونی، مانند اف‌بی‌آی116، مافیا، بیگانگان فضایی، شیاطین و از این دست، کنترل می‌کند. ازسویی، آن‌ها از این‌که این نیروها به افکارشان هجوم می‌برند یا آن‌را در مالکیت خود می‌گیرند در هراس‌اند و برای افکارشان و صداهایی که می‌شنوند، قدرت مطلق قائل‌اند. ازسوی دیگر، همچنین آن‌ها ممکن است خیالات بلندپروازانه و منجیانه‌ای داشته باشند و خود را قادر به نجات دنیا از راه افکارشان بدانند. نوسان آن‌ها از قربانیِ بدگمان به خودبزرگ‌بینیِ منجیانه از این برمی‌آید که از تمایز واقع‌بینانه میان چیزی که در کنترل‌شان است و چیزی که نیست ناتوان‌اند