کتاب دیدگاه امام (ره) در جریانِ خطر تحجرگرایان و مقدس نمایان در حوزه های علمیه و تحمل تلخی فشارها و ضربات این جریانات در طول دوران مبارزه و بیان امام نسبت به مروجان اسلام آمریکایی، همچنین ژست تقدس مآبی عده ای از روحانیون در حوزه های علمیه که چنان تیشه به ریشۀ دین و انقلاب و نظام میزنند که گویی وظیفه ای غیر از این ندارند و این امر چنان بر امام سخت و طاقت فرسا بوده که وقتی پس از نیم قرن برای نگارش منشور روحانیت دست به قلم شد با تلخی نوشت:

خون دلی که پدر پیرتان از این دسته متحجر خورده است، هرگز از فشارها و سختی های دیگران نخورده است.

جواد موگویی که از مستندسازان و تاریخ‌نگاران کشور اینبار سراغ منشور روحانیت حضرت امام (ره) می‌رود. نویسنده کتاب «غبار در خرداد» با توجه به دغدغه شخصی و همچنین بر اساس تحقیقات و تاریخ پژوهی‌های چند سال گذشته به این نکته میرسد که باید بیش از پیش روشنگری کرد و تاریخ ایران مخصوصا بیانات حضرت امام را مرور و تبیین کرد. جواد موگویی در این باره می‌گوید:

«با توجه به صراحت کلام حضرت امام(ره) در نامه منشور روحانیت، متاسفانه درباره این نامه هیچ گاه بررسی و پژوهشی نشده و این جای تاسف است که با گذشت 32 سال از نگارش این نامه دستگاه ها و نهاد های فرهنگی و تبلیغی هیچ بررسی و پژوهشی با این محوریت منتشر نکرده اند. لذا در این اثر علاوه بر متن نامه منشور روحانبت، پژوهش هایی در مورد اصل منشور و همچنین شخصیت هایی که در تاریخ انقلاب دچار انحراف و خدشه به نظام جمهوری اسلامی مخصوصاً روحانیت وارد کرده اند مورد برسی قرار گرفته است». در بخشی از این کتاب می‌خوانید: «چند ماهی از پایان جنگ گذشته بود که امام دست به قلم شد و نامه ای خطاب به روحانیون نوشت که به نامه منشور روحانیت معروف شد. امام در این نامه برای نخستین بار از رنج ها و ملالت های جریاناتی در حوزه های علمیه سخن می گوید که ار ابتدای شروع نهضت به مقابله با او پرداختند. در 15 خرداد 1342 مقابله با گلوله تفنگ و مسلسل شاه نبود که اگر تنها این بود مقابله را آسان می نمود. بلکه علاوه بر آن، از داخل جبهه خودی، گلوله حیله و مقدس مآبی و تحجر بود؛ گلوله زخم زبان و نفاق و دورویی بود که هزار بار بیشتر از باروت و سرب جر و جان را می سوخت و می درید».