خواندن کتاب تقوا؛ طرحی برای ادارۀ جامعه، نگاه شما را به معنای کلیشه‌ای تقوا تغییر می‌دهد. نگاه  مردم به «تقوا»، نگاهی صرفاً فردی است. اکثریت فکر می‌کنند پرهیزکاری و دوری از گناه است اما در این کتاب درباره تقوا چیزهای دیگری گفته شده است بسیار خواندنی است.

 در این کتاب تقوا را طرحی برای اداره جامعه معرفی می‌کند. او با نگاهی دوباره به متون دینی، به تبیین ابعاد و زوایای جدیدی از مفهوم بسیار کاربردی اشاره می‌کند و با تحلیل، مدل و جایگاه «روش مدیریت مبتنی بر تقوا برای ادارهٔ بهتر زندگی» را بیان می کند.

خواندن کتاب تقوا؛ طرحی برای ادارۀ جامعه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم:

علاقه‌مندان به بحث دینی و اخلاقی و جامعه‌شناسی اسلامی را به خواندن این اثر دعوت می‌کنیم.

 بخشی از کتاب تقوا؛ طرحی برای ادارۀ جامعه:

اساساً دین چیزی فراتر از توصیه‌های فردی برای خوب بودن است. دین، یک ساختار، روش و سلسله قوانین نظام‌مند برای سامان‌دهی سبک زندگی و حیات انسان‌ها است. دین سبک خاصی در طراحی قوانین و آیین‌نامه‌ها برای ادارهٔ جامعه ارائه می‌دهد. تک‌تک مفاهیم دینی در این نظام جایگاه خاص خود را دارند؛ اما در برخی از مفاهیم کلیدی شمایی از این نظام قابل رؤیت است. مفهومی محوری در ادبیات دینی که برای ادارهٔ جامعه می‌توان از آن الگو گرفت، مفهوم «تقوا» است.

تقوا یعنی خودکنترلی، یعنی عمل کردن با انگیزه‌های درونی، نه با کنترل و انگیزه‌های بیرونی. ما در مقام مدیریت یک شرکت، سازمان یا جامعه، معمولاً از طرفی چون می‌خواهیم زودتر به نتیجه برسیم و از طرف دیگر شکوفا کردن انگیزه‌های درونی نیاز به برنامه‌ریزی و صبر و مدارای بیشتری دارد، منتظر خودکنترلی و انگیزه‌های درونی افراد نمی‌شویم؛ بلکه از طریق کنترل‌های بیرونی (متکی به نظام‌های جزا و پاداش فوری و معین) افرادِ تحت مدیریت خود را وادار به انجام رفتار مطلوب می‌کنیم. اما این نوع مدیریت، در درازمدت باعث آسیب‌های فراوانی از جمله تضعیف انگیزه‌های طبیعی و درونی فرد می‌شود و کارآمدی مجموعهٔ تحت مدیریت ما را به‌شدت پایین می‌آورد.